Η περίπτωση Τζούλιαν Ασάνζ δεν είναι τόσο απλή. Γνωρίζετε πόσο απεχθάνομαι την κρατική εξουσία. Θέλω όμως ένα είμαι προσεκτικός στην περίπτωση του Ασάνζ. Δεν γνωρίζω το ποιόν του και τα κίνητρά του. Δεν επιθυμώ έναν ακόμα “ήρωα”, όπως τον Γρ. Λαμπρ. και τον Χρ. Σαρτζ. και όπως σύντομα θα μας παρουσιάσει τους δύο κορυφαίους τυχοδιώκτες της νέο-Ελληνικής ιστορίας ο Κ. Γαβράς με την βοήθεια των 650,000 ευρώ (στοιχηματίζω πώς θα είναι και αυτοί ήρωες).
Για να αξιολογήσουμε τον Ασάνζ θα πρέπει να εστιάσουμε στο τι καλό προέκυψε από τις ενέργειές του. Αυτό είναι το κριτήριο. Ακόμα και τα κίνητρα του εάν ήταν ποταπά ή είναι ένας βιαστής, όπως κατηγορείται (αληθώς ή ψευδώς) από την Σουηδική δικαιοσύνη τι καλό τελικά προέκυψε από τη διαρροή;
Το αναφέρω, διότι ταινίες τεκμηρίωσης (ντοκυμανταίρς) έχουν επιδράσει καταλυτικά στην εξέλιξη των γεγονότων και στον τρόπο αντιμετώπισης σπουδαίων κοινωνικών θεμάτων χωρίς να καταφεύγουν σε αυτού του είδους τις τακτικές. Η διαρροή κυβερνητικών εγγράφων όμως από τα Wiki leaks κάπου “χάνει” ΚΑΙ αυτή, όπως μεταφράζεται και από το όνομά της leak=διαρροή.
Το ό,τι στις Η.Π.Α. εξελέγη ο συγκεκριμένος Πρόεδρος οφείλεται εν πολλοίς στη διαρροή των ηλεκτρονικών μηνυμάτων της αντιπάλου του. Μπορεί να είναι καλό αυτό μπορεί όμως και όχι. Όσον αφορά την Ρωσσία υπάρχει μία επιλεκτική σιωπή. Εκεί φαίνεται ο κρατικός μηχανισμός είναι αδιάρρηκτος (είναι;).
Υπάρχουν και πολλά άλλα και δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο.
Εμένα πάντως προσωπικά δεν μου αρέσει η αποκάλυψη διαβαθμισμένων εγγράφων. Υπάρχουν φανεροί τρόποι αντιμετώπισης της αυθαίρετης κυβερνητικής εξουσίας. Το εκ των υστέρων και με διαρροές ποτέ δεν με εξέφραζε και ούτε τώρα με εκφράζει.
Το σχόλιο είναι άκρως υποκειμενικό και ως τούτο να αξιολογηθεί. Συνεπώς δεν θα απαντήσω σε άλλα σχόλια.
