Διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο του αγαπητού μου φίλου Γαβριήλ Χαρίτου Gabriel Haritos, ο οποίος είναι εξαιρετικός πολιτικός αναλυτής (άρθρα του δημοσιεύονται σε έγκριτες εφημερίδες και διεθνείς οργανισμούς) σχετικά με την ερμηνεία του αποτελέσματος και έναν παραλληλισμό.
Κατά τη γνώμη του το αποτέλεσμα δεν εκφράζει την συμπάθεια προς τον συγκεκριμένο νυν πρωθυπουργό παρά την αποστροφή του εκλογικού σώματος στην προσπάθεια των πολιτικών να αντιστρέψουν το σχεδόν αμφίρροπο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος περί του Brexit. Και αυτό αποτελεί μία βάναυση προσβολή των εκλογέων στην εκφρασμένη, έστω και οριακά εντολή τους. Και φάνηκε αυτό χθες.
Αυτό φέρνει στο νου μας μία άλλη συμπεριφορά, άλλου εκλογικού σώματος, το οποίο σε ένα άλλο δημοψήφισμα με καθαρή διαφορά στο αποτέλεσμα, επικρότησε χαρίζοντας άλλη μία τετραετία σε έναν ασήμαντο δήθεν πολιτικό, ο οποίος σε μία μόλις εβδομάδα ανέτρεψε την λαϊκή ετυμηγορία, όποια κι αν ήταν αυτή.
Και για να μη νομισθεί (δεν το πιστεύω πως θα γίνει αυτό) πως επικροτώ τις επόμενες επιλογές εκεί κι εδώ, σημειώνω πως τελικά οι καλύτεροι σύμμαχοι των (λεγόμενων) συντηρητικών κυβερνήσεων αναδεικνύονται οι… (λεγόμενοι) προοδευτικοί! Τελικά δεν έχει κανένα νόημα ο συγκεκριμένος διαχωρισμός, τον αναφέρω απλώς ως σημείο αναφοράς.
Και βέβαια προκαλεί θλίψη η απανταχού κατάντια…
