Ο καιρός είναι θαυμάσιος. Και πάντα είναι. Διότι ο καιρός δεν “χαλάει” απλώς μεταβάλλεται. Και φυσικά δεν υπάρχει κακός ή καλός καιρός· υπάρχει καιρός, ο οποίος έρχεται σε αντίθεση με τις δικές μας επιθυμίες ή τα έργα μας. Όπως και ο σεισμός δεν είναι κακός. Ένα φυσικό φαινόμενο, το οποίο όμως επιδρά στα έργα των ανθρώπων… Και κάθε τι…
Αυτά τα ολίγα σκέπτομαι ακούγοντας τη βροχή μακαρίζοντας τον εαυτό μου γιατί δεν είμαι… έξω και έχω ένα κεραμίδι επάνω απ’ το κεφάλι μου. Ένα τεράστιο προνόμιο, το οποίο εκατοντάδες εκατομμύρια συνανθρώπων μας δεν διαθέτουν.
Αυτές τις τελευταίες εβδομάδες έχω μείνει πίσω όσον αφορά τον πολιτικό σχολιασμό μου και την αρθρογραφία. Δυστυχώς πρέπει να προχωρήσω σε πολλά ζητήματα, τα οποία ευρίσκονται σε διαδικασίες υλοποίησης αλλά και να αντιμετωπίσω αρκετά –ως συνήθως- απρόβλεπτα εμπόδια. Διότι ΚΑΙ αυτό ο καλοκαίρι δεν μου ήταν ανώδυνο, όσο τουλάχιστον είχα εκτιμήσει αρχικά ή έστω επιθυμούσα.
Αύριο το πρωί θα αναρτήσω το σχόλιο μου, σχετικά με το θέμα της ταινίας “Ενήλικες στο Δωμάτιο” απαντώντας στο ερώτημα, όπως είχα γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση μου:
«Ο καλλιτέχνης δεσμεύεται, άραγε, από την (καθ’ ημάς) αλήθεια και την (καθ’ ημάς) αντικειμενικότητα για να κάνει τις προσεγγίσεις που θέλει στα γεγονότα και τα φαινόμενα ή μπορεί ελεύθερα να δημιουργεί;
Τα όρια δράσης του καλλιτέχνη είναι τελείως ελεύθερα ή όχι;»
Έχει ήδη δημοσιευθεί από την προηγούμενη Κυριακή.
Αυτά για την ώρα. Αναμονή εξελίξεων και θα επανέλθω δριμύτερος (δεν νομίζω πως αποτελεί κάτι νέο αυτό).
Τέλος το παρακάτω τραγούδι (το αναρτώ ταυτόχρονα με το παρόν σχόλιο) μου αρέσει πάρα πολύ όχι μόνο για τη μελωδία του, αλλά και το πνεύμα του:
“If You Want Me, Say It” και γενικότερα “εάν θέλετε κάτι… ζητήστε το!”…
…πράγμα, το οποίο προσωπικά δεν έμαθα ποτέ στη ζωή μου, αλλά έλα ντε… τα καλύτερα ή όπως και να τα χαρακτηρίσω ήλθαν από μόνα τους! Και το αντίβαρο για το αμέσως παραπάνω είναι πως πάντα εμπιστευόμουν τη διαδικασία κάνοντας και κάτι:
“Trust the Process!”
