Η Γερμανία ουδέποτε μου ήταν αγαπητή. Το αδιανόητο έγκλημα του Ολοκαυτώματος ποτέ δεν πρόκειται να ξεπλυθεί ιστορικά. Αλλά στα 13 μου η μητέρα με έστειλε στο Goethe Institut της Πάτρας να μάθω… Γερμανικά!
Γιατί;
Δεν υπάρχει ημέρα κατά την οποίαν να μην έχω σκεφτεί πώς αυτός ο λαός του Γκαίτε, του Σίλλερ, των μεγάλων μουσουργών, του Γουτεμβέργιου και τόσων άλλων επιστημόνων και λογοτεχνών έφτασε να επιλέξει πιθήκους (υποτιμώ τους πιθήκους σαφέστατα εδώ) με τερατόμορφη εμφάνιση να τον διοικήσουν και να τους πιστέψει. Και φυσικά να διαπράξει τόσα εγκλήματα.
Ένας μαθητής του πατέρα μου κάποτε μου είχε στείλει ένα γράμμα από τη Γερμανία, την οποίαν επέλεξε για τις μεταπτυχιακές του σπουδές (δυστυχώς αυτή η επιστολή κάπου χάθηκε ενώ ήταν ένα ντοκουμέντο). Αφού περιέγραφε διάφορα, όχι κολακευτικά για τη Γερμανία, χαρακτήριζε τους Γερμανούς ως… σπίτια ασβεστωμένα έξω αλλά σάπια μέσα τους.
Ίσως είμαι κι εγώ επηρεασμένος και να καθίσταμαι ρατσιστής και άδικος (και το δέχομαι) αλλά η έπαρση της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής πολιτικής της δεν μου αφήνει και πολλά περιθώρια.
Αλλά “κάτι” καλό θα φωλιάζει εκεί μέσα και χρήσιμο για τους άλλους.
Τώρα λοιπόν, όπου στη Γερμανία φοβούνται τις συνέπειες από την Προεδρία του Ντ. Τραμπ, διότι η Γερμανία αμυντικά εξαρτάται ουσιαστικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και την επέλαση των Κινέζων, ειδικά στον παραδοσιακά ισχυρότερο τομέα της Γερμανικής οικονομίας, την αυτοκινητοβιομηχανία, θα ήθελα να σημειώσω δύο πράγματα:
Το πρώτο αφορά το ποδόσφαιρο (το έχω γράψει και άλλες φορές). Μαθαίνεις πως χάνοντας με 2-0 μέχρι το 97ο λεπτό να κερδίζεις με 2-3 στο 94ο της παράτασης. Σημαντικότατο προσόν, το οποίο ωστόσο σε άλλους τομείς, οι οποίοι δεν ήταν ποδόσφαιρο δεν λειτούργησε. Έχασαν δύο παγκοσμίους πολέμους σε έναν αιώνα! Θέλει τέχνη αυτό!
Το δεύτερο προέρχεται από έναν εκ των ικανοτέρων… πιθήκων, τον ναζιστή Άλμπερτ Σπέερ! Τίποτα λιγότερο από εγκληματίας πολέμου (και κατά της ανθρωπότητας) διέθετε ωστόσο εξαιρετικές οργανωτικές ικανότητες. Η σχέση του με τον Αδόλφο Χίτλερ ήταν σταθερή, συνεχής, προνομιακή και αδιάσπαστη.
Διαβάστε όμως τι προέτρεπε στην ομιλία του, η οποία ηχογραφήθηκε στο Αμβούργο ενόσω ο Χίτλερ ζούσε και μεταδόθηκε την 3η Μαΐου 1945 στον Γερμανικό λαό, όταν πλέον η Γερμανία ήταν εντελώς κατεστραμμένη και ολικά ηττημένη και χωρίς τον Χίτλερ εν ζωή:
“Να μην απελπίζονται και να μην αφήσουν την πολιτική πλάνη να προκαλέσει αστάθεια και αδράνεια, αλλά να αφήσουν τη μιζέρια στην άκρη και να διατηρήσουν τα πρότυπα της ζωής του Γερμανικού έθνους”.
Και πολλά άλλα ενδιαφέροντα ακόμα. Μία νηφάλια φωνή ενός τεχνοκράτη, ο οποίος βεβαίως απαιτούσε σκλάβους να στέλνονται στα εργοστάσια, τα οποία σχεδίαζε αλλά τη δεδομένη στιγμή έδειχνε σωστά το δρόμο στους ομοεθνείς του.
Και εάν κρίνουμε από την μεταπολεμική πορεία της Γερμανίας το κατάφερε.
Παραλληλίστε τώρα πως αντέδρασε η Ελληνική κοινωνία στα μνημόνια και τι της έλεγαν διάφοροι τυχοδιώκτες.
Η Γερμανία έχει την μοναδική ικανότητα της αυτο-ήττας και θα τα… καταφέρει και πάλι, αφού πάρει στο λαιμό της και όλη την Ευρώπη, αλλά αυτά, τα οποία περιέγραψα προηγουμένως πρέπει να είναι διδαχές για τους άλλους.
Αξιολογείστε τα.
