Λίγα (ίσως όχι και τόσο λίγα) πράγματα μου τη… “δίνουν” γενικώς. Δύο όμως από αυτά τα ξεχωρίζω, διότι έχουν μία αξιοσημείωτη σχέση: η λέξη “σταθερό με τα παράγωγά της” και οι… μπατονέτες! Στο ντουλαπάκι του μπάνιου μου υπάρχουν δύο διαφορετικές συσκευασίες με μπατονέτες. Η μία είναι από πλαστικό σταθερό κουτί ενώ η άλλη από ένα πλαστικό επίσης, αλλά εύκαμπτο σακουλάκι. Ποιο είναι το ζήτημα; Πως οι μπατονέτες εάν σου πέσουν στο δάπεδο (και είναι πολύ εύκολο αυτό να σου συμβεί) είναι άχρηστες. Συνήθως τραβώντας μία παρασύρεις και μία άλλη, η οποία τελικά είναι αυτή, η οποία πέφτει στην άβυσσο του δαπέδου.
Αλλά εάν σου πέσει το σταθερό πλαστικό κουτί χύνονται όλες έξω και καθίστανται άχρηστες σε αντίθεση με το πλαστικό εύκαμπτο σακουλάκι, το οποίο περιέργως τις συγκρατεί καλύτερα. Γιατί; Διότι το πλαστικό κουτάκι είναι η έκφραση του “σταθερού”, ενώ το πλαστικό εύκαμπτο σακουλάκι η έκφραση του “κυμαινόμενου”.
Έγραψα πως μου τη “δίνει” η λέξη “σταθερό”. Ναι μου τη δίνει, διότι εκφράζει τη στασιμότητα. Δεν πηγαίνεις προς τα κάτω, αλλά ούτε και προς τα άνω. Μένεις… σταθερός. Και εάν αναφερόμαστε για ένα κτίριο εκεί ναι απαιτείς τη σταθερότητα, αλλά όταν αναφερόμαστε στη ζωή γιατί να τη θέλεις; Όπου ακούω λοιπόν “σταθερότητα” αμέσως τη συνδυάζω με τον “εγκλωβισμό”.
Για να μην κινδυνεύουν να χαθούν οι μπατονέτες σε ένα σταθερό κουτί, αυτό θα πρέπει να φέρει μηχανισμό, ώστε να βγαίνει μόνο μία μπατονέτα κάθε φορά. Ναι η σταθερότητα έχει κόστος! Πολύ μεγαλύτερο από την απώλεια εκείνου, του οποίου υποτίθεται ότι προστατεύει (σημειώστε το, το τελευταίο).
Το κυμαινόμενο, παραπέμπει σε ένα ευέλικτο σχήμα (ασχέτως, εάν έχει βάναυσα βιαστεί η λέξη με τις προωθητικές μεθόδους τραπεζών για τα επιτόκια και χρεώσεων για την ενέργεια).
Η αβεβαιότητα μας απελευθερώνει! Και μας διασώζει και τις… μπατονέτες!
