Η δυσωδία, η οποία εκλύεται από πολλούς τομείς, πώς αντιμετωπίζεται; Μα πρώτα καθαρίζοντας το τοπίο και κατόπιν με το να τον ράνεις με αρώματα. Τι συμβαίνει ωστόσο στον περίγυρό μας; Το ακριβώς αντίθετο: ρίχνοντας και άλλα σκ@τά στα ήδη υπάρχοντα.
Καμία κοινωνία, κανένας οργανισμός, καμία κοινότητα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη δυσωδία ρίχνοντας ακόμα περισσότερη…
Και κοιτάξτε γύρω σας. Και εάν νομίζετε πως η δυσωδία μπορεί να καθαρίσει με αυτόν τον τρόπο, τότε έχετε μπερδέψει τα σκ@τά με τα αρώματα. Κανένας δεν θα με πείσει πως ενδιαφέρεται ακολουθώντας αυτή τη μέθοδο· μόνο το συμφέρον, το οποίο απορρέει από τους βόθρους τον ενδιαφέρει. Το τελευταίο αποτελεί προειδοποιητικό καμπανάκι…
Η Teucris μη ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο προσθέτει ένα λουλούδι στον οχετό των ημερών.
Και θα κλείσω με την διδαχή ενός πολύ σπουδαίου ραββίνου του Αβραάμ Ισάακ Κουκ, ο οποίος σε ελεύθερη μετάφραση δήλωσε:
“Ο αγνός και ευσεβής άνθρωπος δεν παραπονείται για το σκοτάδι, αλλά φωτίζει περισσότερο. Δεν παραπονείται για το κακό, αλλά ευνοεί τη δικαιοσύνη. Δεν παραπονείται για την αθεΐα, αλλά ενδυναμώνει την πίστη. Δεν παραπονείται για την άγνοια, αλλά παρέχει περισσότερη γνώση”.
Μετά την τελευταία παράγραφο δεν έχω τι άλλο να γράψω…
https://www.facebook.com/teucris/posts/4633975899954334
