Θυμάμαι την ιστορική υπογραφή της συνθήκης προσχώρησης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (τότε ΕΟΚ) την 1η Ιανουαρίου του 1981 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στο Ζάππειο Μέγαρο και την ευφορία, η οποία την ακολούθησε. Υπήρχε η αίσθηση πως η Ελλάς απαγκιστρωνόταν από το μίζερο και θλιβερό μεταπολεμικό της παρελθόν και εισερχόταν στους “Μεγάλους” της Ευρώπης…
Αυτή η εικόνα του Ευρωπαϊκού ονείρου παρ΄ όλες τις εσωτερικές πολιτικές αντιδράσεις δεν έπαψε να λάμπει. Ακόμα και οι αρνητές της στο τέλος υπεχώρησαν και δέχθηκαν πως ήταν τελικά αυτό το σωστό…
Με την είσοδο στο κοινό νόμισμα επίσης υπήρχε μία ευφορία, αλλά τότε θυμάμαι και μία ανησυχία. Προσωπικά την βίωσα τότε, διότι ήταν περίοδος πληρωμών και ένοιωσα μία “υποτίμηση” της αξίας των χρημάτων… Αλλά και πάλι το κοινό νόμισμα δεν ήταν λίγο.
Το γεγονός πως ονομάσθηκε “ευρώ” από την Ελληνική λέξη Ευρώπη έδινε μία γλύκα στην πίκρα της απώλειας της πανάρχαιης και ιστορικής δραχμής. Ο Παρθενών πάντως δεν κατασκευάστηκε με ευρώ, αλλά με δραχμές… Ήταν μία οδυνηρή αποκοπή για την οποία δεν μπορώ να πω πως συμφωνούσα…
Ωστόσο η μεγάλη μεταβολή στην Ευρώπη ήταν η μετατροπή (πολύ σύντομα) του ονείρου σε έναν εφιάλτη… Το όνειρο της ενωμένης Ευρώπης ξαφνικά μετασχηματίστηκε σε έναν Εφιάλτη… Το έγραψα δύο φορές σκόπιμα…
Τι σημαίνει όμως αυτό;
Α.
Κατ΄ αρχήν, όταν συζητάμε είτε για όνειρο είτε για εφιάλτη σημαίνει ένα πράγμα και μόνον:
Είσαι εν υπνώσει! Διότι δεν βλέπεις τίποτα από τα παραπάνω όταν είσαι εναργής… Συνεπώς μόλις “ξυπνήσεις” διαλύεται και το καλό το όνειρο αλλά και ο …εφιάλτης.
Αμέσως όμως μόλις “ξυπνήσεις” αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι πως ο βαθύς ύπνος προκάλεσε τα δύο αυτά φαινόμενα.
Β.
Το δεύτερο είναι πως υπάρχει μία σοβαρότατη παρανόηση. Η “Ευρωπαϊκή” Ένωση δεν είναι …Ευρωπαϊκή. Όταν ξεκίνησε η ευρωπαϊκή οικονομική συνεργασία το 1951, οι μόνες χώρες που συμμετείχαν ήταν το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο και οι Κάτω Χώρες. Η Ε.Ο.Κ. λοιπόν ήταν μία οικονομική ένωση 7 χωρών και όλα τα υπόλοιπα είναι μετεξέλιξη αυτού του αρχικού οργανισμού.
Θα είχε το δικαίωμα να λεγόταν πραγματικά Ευρωπαϊκή ένωση εάν σήμερα στις 28 χώρες λχ ήταν και η …Ρωσία. Διότι γεωγραφικά η Ρωσία ανήκει στην Ευρώπη. Η Κύπρος δεν ανήκει. Η Κύπρος ανήκει στην Μέση Ανατολή και πάντα ήταν στην Ασία.
Συνεπώς έξοδος από την Ευρώπη δεν υφίσταται για την Ελλάδα, διότι ούτως ή άλλως δεν μπορεί να …μετακινηθεί ενώ για την Κύπρο αντιστοίχως δεν έχει νόημα αφού είναι ήδη (εδώ και κάτι εκατομμύρια χρόνια) στην Ασία.
Γ.
Ο κυρίαρχος αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη είναι μία δύναμη, η οποία έχει καταστρέψει την …Ευρώπη ουκ ολίγες φορές. Επειδή δεν μπόρεσε ποτέ της να το καταφέρει ολοκληρωτικά (παρά λίγο πριν από εβδομήντα χρόνια) συνεχίζει τις προσπάθειες της και από το 1999 (λίγα χρόνια δηλαδή από την καθιέρωση του ευρώ) έχει καταφέρει αρκετά… αλλά ως συνήθως θα αποτύχει (με βαρύ τίμημα για όλους).
Δ.
Πολύ ισχυρές Ευρωπαϊκές οικονομίες ΔΕΝ έχουν νόμισμα τους το ευρώ. Η Νορβηγία, η Ελβετία και η Αγγλία αναμφισβήτητα ανήκουν στην Ευρώπη, αλλά δεν στενοχωριούνται και ιδιαιτέρως χωρίς το ευρώ. Το πιο ωραίο είναι πως στις 10 ισχυρότερες οικονομικά χώρες του Κόσμου μόνο δύο έχουν νόμισμά τους το ευρώ (η Γαλλία και η Γερμανία).
Χρειάζεται λίγη προσοχή λοιπόν όταν σκεφτόμαστε για τα επόμενα βήματα.
Αυτή τη στιγμή η απειλή της εξόδου από το ευρώ είναι παραπλανητική. Διότι το επιβαλλόμενο δίλλημα της Γερμανίας προς τους υπολοίπους είναι:
Ή φτωχοί με το ευρώ και μέσα στην Ευρωπαϊκή (δήθεν) ένωση ή φτωχοί χωρίς το ευρώ και εκτός από την Ευρωπαϊκή ένωση…
Ο μύθος δε των αγορών, οι οποίες δήθεν θα κατασπαράξουν το απολωλός πρόβατο είναι σωστός. Μόνο που θα λειτουργήσει εναντίον της …Γερμανίας, διότι όσο υπάρχουν πρόβατα στοιχηματίζεις υπέρ του λύκου. Άλλωστε στοιχηματίζεις στα πρόβατα.
Η ιστορική ευκαιρία χάθηκε κατά τη γνώμη μου από την Κύπρο, η οποία όφειλε να χαιρετίσει πάραυτα την ένωση και όχι να υποστεί την ταπείνωση, την οποία υπέστη και μάλιστα χωρίς μάχη.
Τι προτείνω
Αυτή τη στιγμή η διάλυση της Ευρωπαϊκή ένωσης είναι πρωταρχικό ζήτημα και εκτιμώ μονόδρομος και αναπόφευκτος μονόδρομος. Η έλλειψη ενός ισχυρού ηγέτη (μα δεν υπάρχει ούτε ένας και πουθενά) καθιστά το προηγούμενο ένα τυχηματικό και όχι ελεγχόμενο γεγονός.
Η τιμή για όποιον το τολμήσει να είστε βέβαιοι θα είναι μεγάλη και αυτή την τιμή θα πρέπει να την απολαύσει η Ελλάδα, άλλωστε θα προέλθει από ένα …ασήμαντο και εντελώς απρόβλεπτο γεγονός σε μία πολύ μικρή χώρα λχ μία μικρή πολιτική κρίση ή ανωμαλία στην …Μάλτα. Είναι όμως εντελώς διαφορετικό να ανάψεις ο ίδιος το φυτίλι (διότι θα γνωρίζεις και να απομακρυνθείς έγκαιρα) παρά να το δεις ξαφνικά αναμμένο από κάποιον άλλον.
Επιτρέψατε μου να σας τονίσω πως οι μάχες κερδίζονται όχι από τους ισχυρότερους αλλά από τους ικανότερους στο μυαλό και όσους είναι βαθείς γνώστες της ψυχολογίας.
Αυτή τη στιγμή τα δεδομένα είναι λαμπρά για τον όποιο τολμηρό, ο οποίος και θα ηγηθεί και μίζερα για όλους τους υπόλοιπους.
Λυπάμαι εάν σας προβληματίζω με κάπως παράδοξο τρόπο, αλλά η ζωή δεν λειτουργεί με Γερμανική «πειθαρχία»… Σας παραπέμπω και σε ένα παλαιότερο video μου για μια κάπως διαφορετική προσέγγιση:
(Το video μαγνητοσκοπήθηκε εδώ και έναν χρόνο περίπου, αλλά εξακολουθεί να είναι ιδιαιτέρως επίκαιρο)…
