Είχα έναν καθηγητή κάποτε, ο οποίος μας εξηγούσε πως στην επιτροπή εξετάσεων της διπλωματικής του εργασίας (σε χώρα του εξωτερικού), στο ερώτημα:
“Σε τι θα θέλατε να εξεταστείτε”;
Απάντησε:
“Σε ό,τι γνωρίζω”!
Αυτό αιφνιδίασε την επιτροπή, η οποία του ζήτησε περαιτέρω εξηγήσεις και αυτός απάντησε, πώς “είναι δυνατόν να εξετασθώ σε κάτι, το οποίο δεν γνωρίζω”;
Η απάντησή του όμως δεν ήταν εντελώς ορθή. Διότι θα έπρεπε να προσθέσει το ρήμα “πρέπει”. Να εξετασθεί σε ό,τι πρέπει να γνωρίζει όχι σε ό,τι απλά γνωρίζει!
Να το μεταφέρουμε το ερώτημα στα φορολογικά:
“Σε τι θα θέλατε να φορολογηθείτε”;
“Σε ό,τι κερδίζω” ή σε “ό,τι θα ΕΠΡΕΠΕ να κερδίζω”;
Αυτή η προσθήκη του ρήματος αλλάζει πλήρως το νόημα!
Αλλά δεν έχει ζητηθεί καν η απάντηση στο ερώτημα αυτό, διότι η κυβέρνηση απαντά από μόνη της:
“Σε, ό,τι θέλω να εισπράξω και δεν με ενδιαφέρει εσύ ούτε τι κερδίζεις ούτε τι θα ΕΠΡΕΠΕ να κερδίζεις”.
Είναι ακριβώς το ίδιο, όπως με τους μπράβους – προστάτες της νύχτας.
Έχεις κάθε δικαίωμα να αντισταθείς και να εξοντώσεις τους προστάτες μπράβους εκβιαστές. Το ίδιο δικαίωμα έχεις και με την κυβέρνηση.
Υποχρέωση της κάθε κυβέρνησης δεν είναι να σε εξοντώσει αλλά να σε βοηθήσει να κερδίζεις, αυτό, το οποίο πρέπει.
Και κανείς δεν μπορεί να απαιτεί να λάβει κάτι, το οποίο δεν υπάρχει με την απειλή της εξόντωσης. Διότι δεν είναι δυνατόν εκατομμύρια συμπολίτες μας να μην μπορούν ξαφνικά να ανταποκριθούν σε υποχρεώσεις, τις οποίες κάλυπταν πλήρως λίγα χρόνια πριν.
Δεν έγιναν κακοί πολίτες ή απατεώνες σε μία βραδιά.
Η κυβέρνηση ναι όμως έγινε σε μία βραδιά!
Ισχύει και για τις τράπεζες συνεργάτες της συμμορίας του συστήματος.
