Σήμερα το πρωί συνομίλησα με κάποιους απλούς ανθρώπους της αγοράς. Το εννοώ αυτό. Η εικόνα, την οποίαν εισέπραξα συνοψίζεται στο εξής:
Πως σε δύο μήνες θα έχει υποχωρήσει η πανδημία, η ζέστη θα εξοντώσει τον ιό και θα είναι έτοιμο και το εμβόλιο. Χμ… Άκουσα αλλά δεν είπα τίποτα παρά μόνο ευχές να αποδειχθούν και στη πράξη αυτά. Προσωπικά είμαι πολύ καχύποπτος όταν ακούω προθεσμίες αυτού του τύπου. Μπορεί σε δύο μήνες ο ιός να έχει μεταλλαχθεί, μπορεί να του αρέσει πολύ η ζέστη και να θέλει να κάνει μπάνιο στις παραλίες, μπορεί το εμβόλιο να μην είναι έτοιμο, μπορεί…, μπορεί…, μπορεί…
Και τότε; Τι θα γίνει;
Μία τεράστια απογοήτευση, μία υποβάθμιση των προσδοκιών και του βαθμού ενεργείας σας και μία νέα εγκαθίδρυση προθεσμίας τύπου “μετά το καλοκαίρι και όταν αρχίσουν τα κρύα” και ούτω καθ΄ εξής.
Χμ… και πάλι. Ακούστε! Ο άνθρωπος σαφώς και θέλει να ελπίζει, άλλωστε δεν θα μπορούσε να επιζήσει. Το μέλλον παραμένει ωστόσο άδηλον. Οι προσδοκίες είναι θεμιτές και ωραίες, η πραγματικότητα είναι όμως πραγματικότητα. Και το πλέον ύπουλο στις προθεσμίες δεν είναι η απογοήτευση όταν εκπνεύσουν χωρίς να επαληθευθούν οι ελπίδες μας. Αυτό είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι η απραξία και αδράνεια μέχρι τότε.
Διότι το μυστικό (της ζωής) δεν ευρίσκεται στις προθεσμίες, αλλά στην πράξη. Τι έκανες μέχρι τότε; Και εάν πίστευες πως κάτι θα λήξει και δεν έληξε κινδυνεύεις να υποστείς τη φοβερή (ας την ονομάσω) “ασθένεια των Χριστουγέννων”. Στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως ο μεγαλύτερος αριθμός θανάτων συνέβαινε στις εορτές των Χριστουγέννων. Διότι πίστευαν πως οι τερατόμορφοι ναζί θα μαλάκωναν την ανύπαρκτη καρδιά τους και θα απελευθέρωναν τους κάθε θρησκεύματος και καταγωγής κρατουμένους λόγω των… εορτών! Αμ, δε…
Αυτό είναι το ένα. Το άλλο είναι η “απραξία των μνημονίων”. Συνεχώς μία επόμενη ελπίδα πως θα λήξει το μαρτύριο και μια καλύτερη ημέρα θα ξημερώσει. Και στο ενδιάμεσο ΔΕΝ κάνεις ΤΙΠΟΤΑ, διότι θεωρείς πως θα λήξει από κάποιον άλλον ή από κάτι άλλο. Όχι αγαπητές μου και αγαπητοί μου φίλοι. Από εσένα λήγει και όσο περιμένεις ΓΙΑ ΝΑ κάνεις θα χειροτερεύει.
Οι δύο μήνες λοιπόν, παρ΄ ότι είναι ευχή όλων μας να ισχύσουν δεν είναι παρά μία πιθανή πολύ μεγάλη παγίδα, η οποία θα οδηγήσει στις δύο προηγούμενες “ασθένειες”.
Τι σας συμβουλεύω;
Να ξεχάσετε κάθε πιθανή μελλοντική ημερομηνία, να μην σας απασχολεί καθόλου, να θεωρήσετε πως οι εξωτερικές συνθήκες θα χειροτερεύουν και πως η διάρκεια τους θα είναι πολύ μεγάλη αλλά στο ενδιάμεσο να ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΙ, να ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ.
Και βέβαια τώρα θα μου πείτε πως σας έκανα την καρδιά σας περιβόλι. Όχι, αυτό δεν είναι σωστό. Με τα προηγούμενα θωρακίζω τώρα με λίγο πόνο την καρδιά σας, σας προετοιμάζω ψυχολογικά για πιθανή μακροχρόνια μάχη, σας προτρέπω εντόνως να κάνετε και να μην περιμένετε και τέλος εάν όλα αυτά αποδειχθούν εσφαλμένα θα χαρείτε στο δίμηνο τουλάχιστον διπλά!
Ο Προφήτης Teucris προφήτευσε και προφήτευσε για να είσαστε καλά να ακούτε και να διαβάζετε τις προφητείες του για πολλά – πολλά χρόνια ακόμα με καθαρό και ξάστερο μυαλό! (Και χαρούμενες/οι).
(Προφητεία #13 της 13-03-2020)
