Χθες το βράδυ συμπτωματικά προσπάθησα να παρακολουθήσω μία ταινία με τον Ελληνικό τίτλο: “Η πόλη των Κατασκόπων” (Σαγκάη ο πρωτότυπος). Είναι αλήθεια πως δεν τα κατάφερα, διότι η ταινία επρόκειτο περί χαρακτηριστικής οικονομικής ανοησίας. Ιδιαίτερα πολυέξοδη με στόχο να αποτελέσει υπέρ-παραγωγή δεν μπορούσε ούτε στο επίπεδο της υποκριτικής τέχνης να σταθεί… Κοινώς:
Κάποιος παραγωγός πέταξε μερικά εκ. δολάρια, διότι περί αυτού του ποσού επρόκειτο.
Αλλά δεν θα σταθώ στην ταινία γιατί ο λόγος του άρθρου δεν είναι αυτός. Στην Σαγκάη το 1941, όντως επικρατούσε μία χαώδης κατάσταση, όπου οι χώρες της εποχής με τις ανθρώπινες δυνάμεις τους, προσπαθούσαν να επιβάλλουν τις επιδιώξεις τους…
Ακριβώς εδώ θέλω να σταθώ και να επιμείνω!
Οι χώρες (δεν αναφέρομαι σε έθνη) δημιουργούν μία πλατφόρμα δράσης των πολιτών τους. Αυτή είναι θα έλεγα και η… χάρη τους. Αυτό δεν είναι καινούργιο, αντιθέτως χάνεται στα βάθη της ιστορίας με άπειρα παραδείγματα: από μία πόλη κράτος της αρχαίας Ελλάδος για την δημιουργία αποικιών για να αναφέρω ένα πολύ γνωστό παράδειγμα έως τις εξερευνήσεις των (καταστροφικών) Πορτογάλων και Ισπανών στην Αμερική ή των Άγγλων και των Ολλανδών στις Ινδίες και η απαρίθμηση δεν έχει τέλος.
Ακόμα και στις περιπτώσεις αυτοκρατοριών, όπως της Οθωμανικής, όπου η μέθοδος πλουτισμού και ανάπτυξης ήταν μέσω των κατακτήσεων, αντιστοίχως και στην Γερμανία του Χίτλερ και πάλι δεν έχει τέλος η αναφορά μου σε ανάλογες περιπτώσεις…
Στην ταινία χθες παρατηρώντας τους χαρακτήρες (όλοι σχεδόν λαμπρά καθάρματα) ήταν τόσο σαφές πως κινούνταν με βάση το υπόβαθρο των επιδιώξεων της χώρας τους… (δεν αξιολογώ το ηθικόν μέρος των επιδιώξεων)…
Στην Ελλάδα αντί να υπάρχει μία πλατφόρμα αξιοποίησης των πολιτών της υφίσταται μία διαρκής διελκυστίνδα μεταξύ κράτους και πολιτών. Ολόκληρη η ενέργεια καταναλώνεται σε αυτή την εσωτερική αντιπαλότητα…
Τα τελευταία χρόνια της “κρίσης” (για να περιοριστώ σε αυτό), η κάθε κυβέρνηση προσπαθεί να συρρικνώσει το συστατικό της (τους πολίτες της) και να απομυζήσει όσο το δυνατόν περισσότερα χωρίς να δημιουργεί καμία πλατφόρμα δράσης. Όσες μάλιστα δημιουργεί περιορίζονται στα γνωστά χιλιοπαιγμένα ΕΣΠΑ – Αναπτυξιακό με άξονα τον (πολύ πρωτότυπο) τον τουρισμό.
Κανένα καλό τέλος δεν προμηνύεται όταν σκυθρωπά ή φαιδρά πρόσωπα κυβερνούν (;) την χώρα προσπαθώντας να εφαρμόσουν μνημόνια (όχι πάντα με αρνητικά στοιχεία) χωρίς να παρέχουν εναλλακτικές διόδους αποσυμπίεσης της ενέργειας και δράσης των πολιτών τους… Οποιοσδήποτε, ο οποίος παρουσιάζει μία πρόταση (οσοδήποτε ανίερη ή καταστροφική) με κάποιο στόχο όμως θα επιτύχει αργά ή γρήγορα την κατάληψη της εξουσίας.
Θα τελειώσω με δύο σημεία:
- 1. Εάν επρόκειτο να διεξαχθεί… δημοψήφισμα (να μην… ξεχνιόμαστε) με ερώτημα την… κήρυξη πολέμου, χωρίς προφανή λόγο, σε μία (οποιαδήποτε) γείτονα χώρα μην εκπλαγείτε από το υψηλό ποσοστό του ΝΑΙ (αυτό για να εντοπίσουμε και άλλες πραγματικές αιτίες ακραίων τάσεων και πως δημιουργούνται και από που εκπηγάζουν) και
- Δεν περιορίζομαι σε μοιρολόγια ή μνημόσυνα, τα οποία εγγενώς απεχθάνομαι και όπως σας έχω πολλάκις δηλώσει, δίνω τεράστια μάχη μέσα στην σκληρή καθημερινότητα της επιβίωσης προκειμένου να δημιουργήσω μία (ελάχιστη έστω) ιδιωτική πλατφόρμα προόδου και δράσης προς τα εμπρός…
Δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να παραμένω άβουλος θεατής και να οικτίρω τους πολιτικούς για την κατάσταση μας…
Είπαμε: Ένας είναι Πλήθος!
Stop mourning! Do something!
Σύντομα περισσότερα και ειλικρινά μέχρι το τέλος του χρόνου είναι το κρίσιμο διάστημα, ώστε να μπορέσω να τα λειτουργήσω προς όφελος όλων μας…
Σημ. Χάρηκα πολύ προχθές όταν είδα ζωγραφισμένο στο καπό του αυτοκινήτου μου αυτό το σχέδιο! Μέχρι και η… σκόνη στο μέταλλο μπορεί να αποτελέσει αφορμή για τέχνη και δημιουργία. Προφανώς ένα παιδάκι (το αυτ/το ήταν παρκαρισμένο δίπλα σε σχολείο) μου έδειξε το δρόμο! (Δείτε Facebook & Twitter)
