Ο Ρούντολφ ήταν ένα ελαφάκι με μία ροζ μυτούλα. Ντρεπόταν για αυτήν, αλλά επειδή η μυτούλα του ήταν φωτεινή έδειχνε τη νύχτα το δρόμο στα άλλα ζωάκια.
Από την άλλη πλευρά την Σλαυϊκή εκδοχή του ονόματος Ιωάννης (Ιβάν) την έφεραν μερικοί εξαιρετικά επιφανείς Ρώσσοι ηγεμόνες. Ο Γ΄μάλιστα, ο επικληθείς και Μέγας (1440-1505) έλαβε σύζυγό του σε δεύτερο γάμο την Ζωή-Σοφία Παλαιολόγου, κόρη του Θωμά Παλαιολόγου, αδελφού του θρυλικού Κωνσταντίνου ΙΑ’ (της Αλώσεως) και συνεπώς νόμιμη κληρονόμο του θρόνου του Βυζαντίου!
Έκτοτε ο δικέφαλος αετός του Βυζαντίου κοσμεί το Ρωσσικό εθνόσημο (δείτε τον στο κόκκινο φόντο) και μαζί και τις αξιώσεις αιώνων, οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Και όταν αναφέρεστε στην Ρωσσία και την πολιτική της να έχετε κατά νου πως δεν είναι οι λεγόμενες κοινές θρησκευτικές πεποιθήσεις, οι οποίες κατά το Ελληνικό σκεπτικό εφ’ όσον εκπορεύονται από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως καθιστούν “υποτελή” την Ρωσία στην Ελλάδα, αλλά το προηγούμενο, όπου η Ελλάς δεν είναι παρά μία επαρχία της άλλοτε κραταιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας…
… της οποίας τα δικαιώματα θεωρούν πως έχουν οι Ρώσσοι, λόγω της συζύγου του Ιβάν!
Ας πρόσεχε η Ζωή-Σοφία Παλαιολόγου (ικανότατη σύμβουλός του) και ας παντρευόταν έναν Έλληνα! Βλέπετε οι επιλογές του σήμερα είναι επιλογές και του αύριο.!
Αλλά παρεξέκλινα πλήρως του στόχου του άρθρου, ο οποίος δεν αφορά παρά έναν άλλον Ιβάν.
Από όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες ημέρες θα ήταν γελοίο να υποκριθεί κανείς πως πέφτει από τα σύννεφα. Τα σύννεφα έχουν πέσει προ πολλού.
Δεν θα αναφερθώ στην ξιπασιά της αίσθησης της απόλυτης εξουσίας, την οποίαν προφανώς νόμιζε πως ΕΙΧΕ ο Ιβάν, ούτε το πως το υπερ- εγώ μπορεί σε δευτερόλεπτα να καταστρέψει κόπους και προσπάθειες ετών… ηθικές ή ανήθκες!
Ούτε θα αναφερθώ και στο φανερό περίστροφο. Τα περίστροφα, τα οποία φαίνονται είναι αυτά, τα οποία ελκύουν και τις καλύτερες σφαίρες. Εκείνα, τα οποία δεν φαίνονται είναι αποτελεσματικά και ας μην έχουν ποτέ χρησιμοποιηθεί.
Θα αναφερθώ όμως στην δήλωση… συγγνώμης. Η συγγνώμη είναι πολύ σοβαρή πράξη και δεν μπορεί να λέγεται ατιμώρητα.
Η συγγνώμη αφορά πραγματικό λάθος και όχι προσπάθεια δικαιολογίας ενός ποταπού χαρακτήρα ή μίας δόλιας πράξης. Δεν ισχύει καν σαν έννοια αυτό. Δεν υφίσταται συγγνώμη αυτής της μορφής. Αρα μην στενοχωριέστε εάν δεν πιστεύετε στην συγχώρεση των προηγουμένων. Είναι ούτως ή άλλως… άκυρη η πράξη και δεν έχει καμία ισχύ. Απλά εσείς νοιώθετε χειρότερα συγχωρώντας!
Η συγγνώμη σε οπαδούς ή λαούς ή έθνη αυτού του τύπου αξίζει όσο τα ψαροκόκαλα, τα οποία δίνουμε στις γάτες, ΑΦΟΥ έχουμε καταβροχθίσει το ψαχνό..
Κοινώς ό,τι μου είναι άχρηστο, το πετάω στα γατάκια, για να τα χαϊδεύω..
Και αυτή η συγγνώμη υπαγορεύτηκε από τον καλό του φίλο για να δημιουργήσει ένα θετικό κλίμα, ώστε να αποφευχθεί μία βαρύτατη τιμωρία της ομάδας και του ιδίου.
Διότι ένας πραγματικός Ιβάν θα αναλάμβανε πλήρως την ευθύνη του χαρακτήρα του (εάν είχε) και των πράξεών του και δεν θα κρυβόταν (κυριολεκτικά) και με συγγνώμες.
Τότε θα γνώριζες πως έχεις εμπρός σου έναν, έστω και με πάθη, ατρόμητο άνθρωπο. Τώρα γνωρίζεις πως έχεις ένα δειλό ανθρωπάκι.
Και για τον Ιβάν δεν δίνω μία πεντάρα. Απλώς κυκλοφορούν δεκάδες χιλιάδες ανάμεσά μας ανθρωπάκια τύπου Ιβάν, ανεξαρτήτως θέσης, οικονομικής επιφανείας, εξουσίας…
Αχ, Ρούντολφ ελαφάκι! Φωτίζεις, έστω και με την μυτούλα σου!
