(εμπεριέχει δραματικό σενάριο)
Κάθε φορά, όταν ταξιδεύω στην Ανατολική ακτή της Πελοποννήσου –ειδικά τις μουντές ημέρες του χειμώνα- μία κινηματογραφική ταινία μου έρχεται επίμονα στο μυαλό: Το “Ραντεβού με μια Άγνωστη” (έτος 1968), με τον Δημήτρη Μυράτ, την Έλενα Ναθαναήλ, τον Γιάννη Βόγλη και την Ανν Λόνμπεργκ. Και σήμερα μου καρφώθηκε η κάπως παραλλαγμένη στο μυαλό μου ταινία και θα σας εξηγήσω το γιατί:
Αυτός ηλικιωμένος αλλά αδέκαστος εισαγγελικός λειτουργός εν ενεργεία από μεγάλη οικογένεια και με μεγάλη περιουσία. Κομψός, αλλά και με κάποια χρόνια. Αυτή πολύ νεώτερή του στη δεκαετία των τριάντα, πολύ όμορφη, με ομιχλώδες παρελθόν, αλλά πλέον πιστή και αφοσιωμένη. Ο άντρας της την έβγαλε από τον βούρκο και του οφείλει μεγάλη υποχρέωση. Ζουν μαζί σε ένα θαυμάσιο αρχοντικό. Επειδή όμως πλήττει αφόρητα στην μικρή, αλλά και πανέμορφη (για αρχιτέκτονες όμως και αναρριχητές) επαρχιακή πόλη, αποφασίζει να αποκτήσει ένα χόμπι, να περνά δημιουργικά το χρόνο της. Αυτό είναι η ορνιθολογία και η μελέτη του τεράστιου πλούτου των πουλιών της λίμνης. Εκεί όμως συναντά τον κάπως μεσήλικα (αυτόν τον ρόλο θα τον υποδυθώ ο ίδιος) καλλιτέχνη, ο οποίος έχει αποσυρθεί από τα εγκόσμια και με τη φωτογραφική του μηχανή (άντε κινηματογραφική κάμερα) ασχολείται και ο ίδιος με τη ζωή του υδροβιότοπου.
Τότε συμβαίνει το μοιραίο. Συναντιούνται και αυτή τον ερωτεύεται. Αυτός, περισσότερο αποστασιοποιημένος δεν την προκαλεί αλλά και δεν την αποκρούει. Γίνονται εραστές, το αναπόφευκτο, και ζουν το πάθος. Μία περίοδος ηρεμίας και έρωτα απλώνεται στην οθόνη. Ώσπου… Ώσπου δύο πρόσωπα έρχονται να διαταράξουν την φαινομενική αλλά και πολύ επικίνδυνη ισορροπία.
Η κόρη του εισαγγελικού λειτουργού, από τον πρώτο του γάμο (η γυναίκα του, την οποίαν υπεραγαπούσε, πέθανε νέα από καρκίνο) και ένας άλλος καλλιτέχνης (ζωγράφος αυτός), ο οποίος ζωγραφίζει αντί να φωτογραφίζει τα πτηνά του υδροβιότοπου.
Ο ζωγράφος έχει παρακολουθήσει κρυφά το παράνομο ζευγάρι, γνωρίζει και έχει ερωτευθεί τρελά την γυναίκα του λειτουργού. Ο φθόνος εναντίον του άλλου καλλιτέχνη πλημμυρίζει και θολώνει το αρρωστημένο του μυαλό. Κάποια στιγμή μάλιστα προσπαθεί ανεπιτυχώς να την βιάσει στους καλαμιώνες της λίμνης, αλλά αποτυγχάνει. Δεν κρύβει όμως το μίσος του για τον φωτογράφο και το εκφράζει δημόσια στο καφενείο του χωριού. Τα πράγματα, όμως περιπλέκονται ακόμα περισσότερο, όταν η γυναίκα με τη θετή της κόρη συναντούν δήθεν τυχαία τον καλλιτέχνη. Η νέα κοπέλα γοητεύεται από τον μεσήλικα φωτογράφο (γι΄ αυτό θέλω αυτόν τον ρόλο) και αρχίζει διακριτικά να τον πολιορκεί. Αλλά και ο καλλιτέχνης (άστατος ων, ως καλλιτέχνης) ανταποκρίνεται και αποφασίζει να διακόψει την προηγούμενη σχέση του και να φτιάξει πάλι τη ζωή του. Αυτή του την απόφαση την ανακοινώνει στην ερωμένη του, η οποία μη αντέχοντας αυτή την απροσδόκητη εξέλιξη και σε μία στιγμή παροξυσμού τον δολοφονεί χτυπώντας τον με την κάμερα του στο κεφάλι (άλλαξα γνώμη, δεν θα παίξω αυτόν τον ρόλο και τέλος οι DSLR, μόνο compact size μηχανές)· πετάει το πτώμα του στα νερά της λιμνοθάλασσας αλλά κρατά τη ματωμένη μηχανή. Το χειρότερο είναι πως το έγκλημα το βλέπει ο αντίζηλος, ο οποίος ήταν κρυμμένος εκεί. Αλλά δεν ανοίγει το στόμα του γιατί ο πόθος του δεν τον αφήνει.
Όταν ανακαλύπτεται το πτώμα, η κόρη του εισαγγελέα αντιλαμβάνεται αμέσως την αλήθεια, αλλά δεν έχει αποδείξεις. Ωστόσο εκμυστηρεύεται τις σκέψεις της στον πατέρα της. Η αστυνομία συλλαμβάνει εν τω μεταξύ τον αντίζηλο, σαν ύποπτο, αλλά αυτός όμως αντί να αρνηθεί παραδέχεται το έγκλημα, προκειμένου να προστατεύσει τον άπιαστο του έρωτα.
Ο εισαγγελέας όμως δεν πείθεται και υποψιασμένος ψάχνει τα συρτάρια της νεαρής γυναίκας του και βρίσκει τη ματωμένη μηχανή, η οποία έχει μέσα της αποθηκευμένες και ερωτικές φωτογραφίες του δολοφονημένου με την γυναίκα του. Είναι απόλυτα βέβαιος πλέον… αν και την αγαπά ακόμα και δεν επιθυμεί με τίποτα να την χάσει.
Δεν μιλά και ζει μέσα στη φοβερή σύγκρουση έως ότου φθάνει η ημέρα της δίκης. Απαιτεί από τη γυναίκα του να είναι παρούσα στο ακροατήριο. Το ίδιο ζητά και από την κόρη του. Στο εδώλιο ο αθώος ζωγράφος κατηγορούμενος για φόνο εκ προμελέτης με ανεπαρκή ωστόσο στοιχεία, πέραν της δικής του ομολογίας. Και εισαγγελεύς ο ίδιος!
Τι θα πράξει λοιπόν;
Η κορύφωση του δράματος…
Αυτά σκεφτόμουν σήμερα και δείτε τις φωτογραφίες του ανωτέρω σεναρίου. Παρεμπιπτόντως είναι πλήρως εμπνευσμένο από την εν λόγω ταινία στην αρχή του άρθρου, αλλά καλού – κακού μην το… αντιγράψετε και βρεθείτε εσείς στη θέση του κατηγορούμενου. Δεν σας αποκαλύπτω το τέλος, ενώ επειδή θεωρώ πως θα είναι μία πολύ ωραία μελοδραματική ταινία με εγγυημένα… δάκρυα, δεκτές προτάσεις συμπαραγωγής!
Στις φωτός:
Το χαρακτηριστικό κωδωνοστάσιο του κορυφαίου και αρχοντικού Λεωνιδίου με φόντο τον Κοκκινόβραχο, η Λίμνη (υδροβιότοπος) του Μουστού (στο παράλιο Άστρος Κυνουρίας) και μία τυπική απότομη ακτή της περιοχής.
