Ας επιχειρήσουμε να εισχωρήσουμε στο μυαλό του Αρχηγού της Ρωσσίας και να δημιουργήσουμε το ψυχογράφημά του στην παρούσα φάση (σήμερα δηλαδή), ώστε να εκτιμήσουμε τις επόμενες κινήσεις του και την πορεία του πολέμου.
Κατ’ αρχάς να τονίσω το σπουδαιότερο: ο ΠτΡ προέρχεται από την K.G.B. επί εποχής Σοβιετικής Ενώσεως. Στην πορεία εξελίχθηκε και αυτή και αυτός και με το νέο όνομά της ως Υπηρεσίες Ασφαλείας ανέλαβε αρχηγός της. Τώρα όποιος δεν κατανοεί τι σημαίνει αυτό θα πρέπει να παρακολουθήσει κάποιες ταινίες με θέμα τον Ψυχρό Πόλεμο.
Ας σημειώσω πως και ο πρώην ΠτΗ.Π.Α. Τζορτζ Μπους (πρεσβύτερος) ήταν και αυτός Διευθυντής της C.I.A. Μάλλον θα διατήρησε την επιρροή του, διότι ο μεθεπόμενος από αυτόν, ο οποίος ανέλαβε Πρόεδρος ήταν ο… γιος του.
Ο έλεγχος των Υπηρεσιών Ασφαλείας σε κράτη όπως τα συγκεκριμένα είναι ιδιαζόντως σημαντικός και η πρόσβαση σε άκρως απόρρητες πληροφορίες και επίσης άκρως απόρρητα προσωπικά δεδομένα (πραγματικά και όχι οι σαχλαμάρες όπως παρουσιάζονται) αναντίρρητη.
Ας προχωρήσουμε όμως το σκεπτικό μας.
Μετά την εισβολή διαβάζω πως ο ΠτΡ είναι εξοργισμένος, διότι δεν περίμενε αφ΄ ενός μεν αντίσταση από την πλευρά της Ουκρανίας, αφ΄ ετέρου θεωρούσε πως οι στρατιωτικές δυνάμεις του θα ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικές. Όχι! Δεν ισχύουν αυτά στο βαθμό με τον οποίον παρουσιάζονται.
Ο ΠτΡ εξεπλάγη από το μέγεθος των κυρώσεων και το μένος των άλλων αρχηγών κρατών εναντίον του, τις οποίες θεωρεί προσωπικές επιθέσεις. ΑΥΤΟ δεν περίμενε. Πίστευε πως εφ΄ όσον τον καλοδέχονταν παντού και κανένας ουσιαστικά δεν του αντιμιλούσε πως το ίδιο θα συνέβαινε και τώρα. Αυτό τον έχει εξοργίσει και πλέον τρέφει μένος.
Έχει εν τω μεταξύ δαιμονοποιήσει τον ΠτΟυκ για τον οποίον έχει Ρωμαϊκό σχέδιο. Τι εννοώ; Θέλει να τον συλλάβει (και όχι να τον δολοφονήσει), άρα ανησυχεί μήπως φυγαδευτεί στο εξωτερικό της χώρας του. Και τον θέλει ζωντανό ως τρόπαιο, όπως έπρατταν οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες με τους εχθρούς τους, ώστε να τον ταπεινώσει και εξευτελίσει. Και όχι μόνον αυτό, αλλά να τον εξαναγκάσει (με τον τρόπο του και δεν θα είναι καθόλου δύσκολο) σε δηλώσεις μετανοίας και υποστήριξης. Ειδικά τώρα με την ανέλπιστη διεθνή προβολή, την οποίαν έλαβε, ενώ πριν από λίγες ημέρες δεν τον γνώριζε κανείς. Αυτό χτυπά στον εγωισμό και ποτέ μην θίγεις άθελά σου ή από πρόθεση τον εγωισμό ανθρώπου με δύναμη. Υπάρχουν άλλοι καταλληλότεροι τρόποι.
Από τεχνικής απόψεως τώρα, οι δυσκολίες στις ένοπλες δυνάμεις του προέρχονται σε κάποιον βαθμό από την εξουσία του. Ένας στρατηγός του, ο οποίος ενδεχομένως αποτύχει σε κάποιον στόχο θα προτιμήσει να… αυτοκτονήσει παρά να το δηλώσει στον αρχηγό του. Και αυτό ισχύει σε όλη την ιεραρχία. Η απόλυτη εξουσία του, δημιουργεί μία νοοτροπία στο στράτευμα άλλης μορφής και αυτός είναι πολύ σοβαρός λόγος καθυστερήσεων. Δεν είναι λοιπόν τόσο ο φόβος τη αποτυχίας, όσο το πώς θα του το… εκφράσουν (δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση τους)!
Οι απώλειες γενικά δεν νομίζω πως είναι θέμα, το οποίο έχει μεγάλη σημασία για τον ίδιον. Στο Στάλινγκραντ τον Φεβρουάριο του 1943 ο μέσος χρόνος ζωής ενός Σοβιετικού στρατιώτη ήταν μόλις… 24 ώρες! Γενικά οι πιθανότητες επιβίωσης ήταν 30%. Είναι αδιανόητο το πόσο υψηλός ήταν ο βαθμός απωλειών από πλευράς Σοβιετικών. Θα σκεφτείτε, άλλο Στάλινγκραντ το 1943 και άλλο Ουκρανία 2022. Λάθος! Ο ΠτΡ ήταν στρατιωτικός της K.G.B. και η αντίληψη του επί των πραγμάτων παραμένει ίδια.
Σωστή εκτίμηση έχει γίνει κατά τη γνώμη μου από τις Δυτικές Υπηρεσίες σχετικά με το θέμα της σταθερότητας της εξουσίας του. Οι “κυρώσεις” εν πολλοίς στοχεύουν τον ίδιο και είναι ευθεία αιχμή, ώστε να καταρρεύσει. Χωρίς τον ίδιον σε μικρό χρονικό διάστημα θα αρθούν οι κυρώσεις και θα επιστρέψουν όλοι στη Ρωσσία. Αυτό, όπως σας εξήγησα προηγουμένως, το έχει εισπράξει και εάν δεν επιτύχει θα τον οδηγεί σε ακόμα πιο ακραίες πράξεις.
Το μυαλό του πλέον τείνει στην δυαδικότητα τύπου “μαύρο-άσπρο” και θεωρεί πως ή θα κερδίσει πλήρως ασχέτως συνεπειών ή θα χάσει καταστρέφοντας όμως και όσους περισσότερους έχει τη δυνατότητα. Ως εκ τούτου η χρήση πυρηνικών όπλων είναι πολύ πιθανή. Εδώ όμως θα παιχτεί το κατά πόσον η δοθείσα εντολή θα εκτελεσθεί, κάτι, το οποίο δεν είναι και τόσο σίγουρο (και από πολλούς παράγοντες).
Πιθανότητα ανατροπής του μέσω ενός πραξικοπήματος επίσης υφίσταται. Η στόχευση των Ρώσσων ολιγαρχών και κυρίως του πλούτου τους δεν είναι τυχαία. Βέβαια εάν συμβεί κάτι τέτοιο θα τους… επιστραφούν τα κατασχεθέντα! Και η εξουσία αγοράζεται και πωλείται μην το ξεχνάμε αυτό.
Υπάρχουν λοιπόν αρκετές παράμετροι, στους οποίους δεν έχει δοθεί η δέουσα σημασία, αλλά δεν σημαίνει πως δεν διαδραματίζουν ρόλο.
Εν τω μεταξύ, όσο έγραφα το ανωτέρω, διαβάζω πως ο ΠτΟυκ συνεχίζει να αποδίδει ευθύνες στους Δυτικούς για αδράνεια, να ψάχνει για μαχητικά, τα οποία δεν φρόντισε να αποκτήσει όσο ήταν καιρός και δεν έχει ακόμα αντιληφθεί πως είναι εντελώς μόνος.
Τονίζω και πάλι πως πρόκειται καθαρά για υποκειμενική προσέγγιση και ως εκ τούτου δεν τίθεται θέμα σχολιασμών.
Διαβάστε επίσης: Οι Επικίνδυνες Ψευδαισθήσεις ενός Κωμικού
