Μάρτης 1947
Ένα βράδυ μας παρέδιδε Νεοελληνική λογοτεχνία ο αείμνηστος καθηγητής μας Νίκος Βέης. Πριν τελειώσει το μάθημα ανοίγει η πόρτα του φιλολογικού σπουδαστηρίου και μπαίνει μέσα ένας γίγαντας άγνωστος σε όλους μας!
Αγκαλιάζει το Βέη. Γυρίζει ο Βέης και μας λέει με ενθουσιασμό:
“Δεσποινίδες, κύριοι σας παρουσιάζω το μεγαλύτερο Νεοέλληνα λογοτέχνη και συγγραφέα κ. Νικόλαο Καζαντζάκη.”
Η αίθουσα κατάμεστη δονείσθηκε από τα χειροκροτήματα. Πρώτη φορά έβλεπα το μεγάλο Καζαντζάκη.
Μας άφησαν κι έφυγαν αγκαζέ προς την Πανεπιστημίου.
Τον Καζαντζάκη γνώρισα κατόπιν στο γραφείο του καθηγητή του Πολυτεχνείου κ. Αγγέλου Προκοπίου Αρδηττού 5. Εκεί συναντηθήκαμε πολλές φορές.
Από τις χειρόγραφες σημειώσεις του πατέρα μου.
Μία κινηματογραφική σκηνή από μία άλλη εποχή, όπου οι πραγματικά “Μεγάλοι Έλληνες” δονούσαν τις αίθουσες με την παρουσία τους.
