Αρκετά συχνά δέχομαι ερωτήματα σχετικά με την υλοποίηση ενός επιχειρηματικού πλάνου. Από την ίδρυση ενός πρατηρίου άρτου έως μίας μεγάλης μονάδας. Όταν αναπτυχθεί η ιδέα και ακούσω πως το πρόβλημα για την μη υλοποίηση είναι το οικονομικό, αμέσως ερωτώ:
“Δηλαδή εάν υπήρχαν τα χρήματα για την υλοποίηση και τη λειτουργία της επιχείρησης για έναν χρόνο τι θα έκανες;”
Εάν η απάντηση είναι “μα δεν υπάρχουν” δεν έχει η νόημα η συζήτηση και χάνουμε το χρόνο μας. Είναι απλά όνειρο. Εάν δυσκολεύεται ο έχων την ιδέα να συγκεκριμενοποιήσει την οικονομική διάσταση του σχεδίου του τότε είναι επίσης μισό όνειρο. Εάν μπορεί να συγκεκριμενοποιήσει τον τρόπο λειτουργίας και οικονομικών ροών και (πιθανών -επιχείρηση είναι τίποτα δεν είναι βέβαιο-) κερδών, τότε τα χρήματα θα βρεθούν ή τουλάχιστον θα είναι μόνο αυτό το ζητούμενο.
Προσωπικά όταν… ξεχνιέμαι σε κάτι, το οποίο σχεδιάζω θέτω το προηγούμενο ερώτημα στον εαυτό μου. Και από την απάντηση μου καταλαβαίνω, εάν το σχέδιο μου είναι εντελώς θεωρητικό ή όνειρο ή ουσιαστικό και υλοποιήσιμο.
Από την εμπειρία μου η έλλειψη χρημάτων αποτελεί συνήθως μία δικαιολογία προς τον εαυτόν μας, διότι δεν έχουμε σκοπό να κάνουμε τίποτα.
Και μία φιλοσοφική παρένθεση: οτιδήποτε μπορεί να εκφραστεί αριθμητικά ΔΕΝ είναι πρόβλημα. Μπορεί να μας στενοχωρεί, μπορεί να μας αγχώνει αφόρητα, αλλά πρόβλημα δεν είναι. Διότι απλούστατα γνωρίζουμε τη λύση του, η οποία ορίζεται ποσοτικά. Ά λ λ α είναι τα προβλήματα (της ζωής)!
Και η… χιουμοριστική διάσταση: εάν πλημμυρίζετε από χρήματα και υπερ-εγώ και ο θανάσιμος ανταγωνιστής σας διαθέτει γιώτ 100 μέτρων, παραγγείλατε ένα… 102 μέτρων! Ή εάν ο ουρανοξύστης του στο Μανχάταν έχει 55 ορόφους με 56 δικούς σας τον… “στείλατε”. Μπορεί να σας κοστίσει κάτι παραπάνω, αλλά δεν θα το αντέξει! Μπορεί όμως να το πάθετε κι εσείς! Χα!
