Πόσο τρελαίνομαι…
…όταν ανοίγοντας την Wikipedia στον κατάλογο των διαθεσίμων γλωσσών εμφανίζονται τα Μακεδονικά (Македонски)! Και τούτο, διότι τα αναγνώρισε η Ελλάδα, μάλλον ο νυν εκλεγμένος πρωθυπουργός της!
Πόσο τρελαίνομαι από τη χαρά μου…
…που ξεκίνησε η δίκη των ναζί εγκληματιών μετά από τόσο χρόνια και αμέσως πριν τις απρόσμενες εκλογές. Γιατί; Διότι το ναζιστικό κόμμα επρόκειτο να είναι ο συνεργαζόμενος εταίρος στη θέση των ψεκασμένων. Σας το είχα επισημάνει προ πολλού καιρού αυτό. Τώρα ΚΑΙ αυτό… το επώλησε! Χα!
Πόσο χαίρομαι…
…που η Γερμανία κάνει πίσω τώρα με την “Βόρεια Μακεδονία” (μπλιάχ), η οποία στρέφει το βλέμμα της προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά τι περιμένεις από έναν λαό, ο οποίος δεν είναι υπερήφανος για την θαυμάσια κυριλλική γλώσσα του και εννοώ κυριολεκτικά τα Σλαβικά, όπως και τόσοι άλλοι γείτονές του; Και ο οποίος ήθελε να πολιτογραφήσει τον Αλέξανδρο γενάρχη του. Τι μπορείς να περιμένεις λοιπόν από έναν τέτοιο λαό; Ούτε για φτύσιμο. Αλήθεια, η Ελλάδα ποια οφέλη είχε έως τώρα;
Πόσο τρελαίνομαι…
…όταν βλέπω πόσο εύκολα εξευτελίζονται άνθρωποι, οι οποίοι παρουσιάζονταν των γραμμάτων ενώ δεν επρόκειτο περί μαϊντανών ή άντε έστω… βασιλικών! Το “Ζ” τελικά (πρωταγωνιστής δικαστής, συγγραφέας, σκηνοθέτης και ο δολοφονημένος δήθεν προοδευτικός) κατέληξε ίσως να αποτελεί την επιτομή της σύγχρονης κορυφαίας νεο-Ελληνικής ιδεολογικής απάτης.
