Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Πόση σχέση μπορεί να έχει η ανέγερση μία πέτρινης κατοικίας με την παραγωγή μίας κινηματογραφικής ταινίας;

Σας διαβεβαιώνω πως πρόκειται για δύο εντελώς παρόμοιες διαδικασίες με μία προκλητική αναλογία, την οποία όταν συνειδητοποίησα ένοιωσα προσωπικά και μία τεράστια ανακούφιση… (θα σας εξηγήσω στο τέλος τον λόγο)…

Τόσο όμοια, τόσο κοινά… Εξηγούμαι:

Και τα δύο αρχικά έχουν μία “χαώδη” διάσταση. Δεν γνωρίζεις από πού να αρχίσεις και πώς να το υλοποιήσεις… Το ωραίο είναι πως αυτό το “χάος” μεγιστοποιείται σε αφάνταστο βαθμό μόλις ξεκινήσεις! Το αρχικό εργοτάξιο και η αρχική μορφή της κινηματογραφικής παραγωγής αποτελούν δύο υπερ-χαοτικά συστήματα, από τα οποία αναρωτιέσαι τελικά τι θα προκύψει… Εάν νομίζετε πως νοιώθω διαφορετικά απατάσθε… Ακριβώς αυτή είναι η πρώτη αυθόρμητη σκέψη μου και στις δύο περιπτώσεις… Έχω την (εσφαλμένη μάλλον) εντύπωση πως και το ένα και το άλλο δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί (ή καλύτερα να …αρχίσει) ποτέ…

Ωστόσο με έναν -θα το χαρακτήριζα μεταφυσικό τρόπο-, συμβαίνει!

Προσέξτε τώρα τις θαμαστές αναλογίες-ομοιότητες:

Πέτρινη Κατοικία = Κινηματογραφική Παραγωγή

Ιδιοκτήτης = Παραγωγός

Οικόπεδο = Σκηνικό

Αρχιτεκτονική Δημιουργία = Σενάριο

Μηχανικός = Σκηνοθέτης

Τεχνίτες = Ηθοποιοί

Πέτρες = Υποκριτική Τέχνη

Δομικός Εξοπλισμός = Κινηματογραφικός Εξοπλισμός

Κόστος Κατασκευής = Κόστος Παραγωγής

Σημειώνω πως αναφέρομαι σε κινηματογραφικές ταινίες μόνο, οι οποίες όπως και οι πέτρινες κατοικίες φτιάχνονται (σε αντίθεση με τα θεατρικά έργα, τα οποία ερμηνεύονται).

Είναι τόσο ξεκάθαρη, σαφής και πραγματική η αναλογία, ώστε αναρωτιέσαι τελικά  ποιο από τα δύο δημιούργησε το άλλο… Ποιο είναι το “πραγματικό” και ποιο το  “υποκατάστατο”;

Το ποιο ενδιαφέρον ωστόσο αφορά το τελικό αποτέλεσμα…

Πόσο διαχρονικά και ανθεκτικά είναι και το ένα και το άλλο. Πόση χαρά και ικανοποίηση δίνουν σε όσους τα δημιουργούν, τα ζουν τα χαίρονται…

Προσωπικά θα ευχόμουν να μπορούσε κάθε ένας από εμάς να υλοποιήσει τουλάχιστον  ένα από τα δύο στην ζωή του… από όποια θέση μπορεί (και εξαιρώ την …πέτρα βέβαια!)…

Η Teucris υλοποιεί αυτή  τη στιγμή και τα δύο και αναρωτιέμαι εάν θα μπορούσε ποτέ  να γίνει διαφορετικά…

Εάν τυχόν αναρωτιέστε ακόμα πόσο συμβατά είναι, εντελώς πληροφοριακά θα σας αναφέρω πως πολιτικοί μηχανικοί ήταν τρεις κορυφαίοι παραγωγοί – σκηνοθέτες:

  1. Sergei Eisenstein (από τους πρωτοπόρους του montage, μία εγγενώς τεχνική, κινηματογραφική ιδιότητα),
  2. Fritz Lang (χωρίς σχόλια εδώ) και…
  3. Alfred Hitchcock! (ναι ο γνωστός Χίτσκοκ)!

Τώρα κατά πόσον θα ανέθετα  την κατασκευή της πέτρινης κατοικίας μου στον τελευταίο δεν είμαι και τόσο σίγουρος… διότι φοβάμαι πως με τα όσα έχω παρακολουθήσει, ούτε στο μπάνιο δεν θα έμπαινα, (βλέπε “Ψυχώ”, σκηνή ντους)… Δείτε την παρακάτω -εάν αντέχετε!-… (παρεμπιπτόντως σπουδαία και άψογη σκηνοθετικά σκηνή και παρακολουθείστε την κάμερα πως καταγράφει το γεγονός)…

Ααα ξέχασα!  Η  οφειλόμενη απάντηση στο ερώτημα της πρώτης παραγράφου…

Ναι ένοιωσα πολύ καλά, διότι όλα αυτά τα χρόνια θεωρούσα πως η “δεύτερη” (μόνο στην σειρά παρουσίασης) δραστηριότητα (Κινηματογραφικές παραγωγές) έπρεπε να παραμένει στο σκοτάδι… προκειμένου να μην “αδυνατίζει” την “πρώτη” (Πέτρινες Κατοικίες).

 Όχι πλέον όμως…

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)