Όταν σχεδιαζόταν η πρώτη επανδρωμένη αποστολή για τη Σελήνη προέκυψε ένα ζήτημα και αναφέρομαι στο πρόγραμμα Απόλλων 11. Πόσα… πόδια θα έπρεπε να είχε ο Αετός (το όνομα της σεληνακάτου ήταν “Eagle” = Αετός);
Ένα επίπεδο ορίζεται από τρία σημεία συνεπώς τρία πόδια θα ήταν αρκετά για να σταθεί με ασφάλεια στο έδαφος της Σελήνης ενώ ένα τέταρτο θα προσέθετε σημαντικότατο και πολύτιμο βάρος στην αποστολή. Αλλά τελικά ο Αετός έφυγε από τη Γη με… τέσσερα!
Γιατί; Διότι πολύ ορθώς οι επιστήμονες της NASA θεώρησαν πως εάν συνέβαινε μία διαφορική καθίζηση σε ένα από τα τρία (ήταν αδύνατον να προσδιοριστεί ακριβώς πώς θα ήταν το έδαφος σε εκείνα τα ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα) ή εάν το έδαφος παρουσίαζε κάποια έστω και μικρή ανωμαλία όσον αφορά την επιπεδότητά του ο Αετός είχε πολύ μεγάλες πιθανότητες να ανατραπεί, εάν τα πόδια του ήταν τρία.
Με τα τέσσερα όμως ελαχιστοποιούνταν δραστικά ο κίνδυνος. Και το κόστος σε βάρος και πολυπλοκότητα σχεδιασμού της σεληνακάτου με τέσσερα πόδια υπερκάλυπτε σε πολύ μεγάλο βαθμό τις πιθανότητες να διακινδυνεύσουν μία τόσο σπουδαία και μοναδική αποστολή (ίσως τη σημαντικότερη του 20ου αιώνα).
Και ο Αετός είχε τελικά τέσσερα πόδια αντί για τρία όπως κάλλιστα θα μπορούσε.
Συμπέρασμα:
Θρόνος (εξουσία), η οποία δεν στηρίζεται σε τέσσερα πόδια αναποδογυρίζεται πολύ εύκολα.
Το θέμα είναι να εντοπίσεις τι αντιπροσωπεύει το κάθε πόδι και όποιοι δεν ακολούθησαν τον απαράβατο αυτό κανόνα… ευστάθειας, ανατράπηκαν.
