” Όποιος αποταμιεύει θα υποστεί βαριά απώλεια “
– —Laozi, Tao Te Ching – κεφ. 44
(Το χιούμορ δεν είναι αντικείμενο για γέλια και το άρθρο είναι πολύ σοβαρά γραμμένο, ασχέτως του ύφους του)…
Περίπτωση Α:
Έχεις έξοδα 500 ευρώ/μήνα, μηδέν έσοδα τον τελευταίο καιρό και 1800 ευρώ στην τράπεζα. Τίποτα άλλο. Τυπική περίπτωση πολλών νέων ηλικιακά ανθρώπων.
Σκεπτόμενος “Οικονομικά”: έχω στη διάθεσή μου τρεις μήνες “ζωής” ακόμα και κάτι λίγα για πιθανά έκτακτα (3Χ500=1.500+300). Κάνω οικονομία μήπως μπορέσω και ξοδεύω 400-450 ευρώ να αντέξω περισσότερο και προσπαθώ να βρω κάποια εργασία, ώστε να τα καταφέρω. Εάν βρεθεί ίσως έχει καλώς. Εάν όχι σε 3 μήνες απόλυτα φτωχός…
Σκεπτόμενος αλά Teucris: Τι ένας, τι 4 μήνες. Δεν έχει καμία διαφορά… Επενδύω εντατικά τα 1000 ευρώ, ώστε μέσα στον μήνα, τον οποίο έχω στη διάθεσή μου να επιτύχω μέγιστο αποτέλεσμα, ενώ με τα 500 ευρώ μπορώ να νοιώθω απερίσπαστος. Εάν τα καταφέρω (=πάρα πολύ πιθανόν) τότε ok. Εάν όχι έχω ακόμα και 300 ακόμα ώστε να χαρώ το λίγο πριν το τέλος. Τότε βγαίνω έξω να διασκεδάσω (κόσμια) και πέφτω στον κατάλληλο άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή, εξ΄ αιτίας του οποίου/ας αλλάζω την τύχη μου και κερδίζω. Ποιος άραγε γνωρίζει; Η ζωή δεν αφήνει κανέναν.
Περίπτωση Β:
Διαθέτω 50.000 ευρώ στην τράπεζα, έχω έξοδα 1000 ευρώ/μήνα και έσοδα 1500 ευρώ το μήνα (προ κρίσης είχα 2000 ευρώ). Συνεπώς και τώρα κάθε χρόνο έχω όφελος 500Χ12=6000 ευρώ. (Πολύ -ναι!- τυπική περίπτωση πολλών -ναι!- ανθρώπων).
Σκεπτόμενος “Οικονομικά”: Δεν με απασχολεί τίποτα, δεν κάνω τίποτα και μόλις “περάσει” η κρίση θα είμαι ωραίος και πιο πλούσιος. Θα “γκρινιάζω” για φόρους κλπ, διότι το 500 ίσως γίνει 100, αλλά και πάλι κερδισμένος είμαι. Σωστό το σκεπτικό, μόνο πως είναι το δικό σας σκεπτικό. Όχι κάποιων άλλων και κυρίως όχι κάποιου …ΑΛΛΟΥ…
Παρεμπιπτόντως επειδή αυτό είναι το … πλειοψηφικό πακέτο, σκεπτόμενοι όλοι κατ΄ αυτόν τον τρόπο θα διαπιστώσουν κάποια στιγμή πως το ισοζύγιο δεν θα παραμείνει το ίδιο και θα αρχίσει να “μπαίνει χέρι” στο αποταμιευτικό κεφάλαιο των 50.000 ευρώ. Τα χρήματα έχουν την τάση να ξοδεύονται με ταχύτατους ρυθμούς. Καλημέρα πανικός – καλημέρα φτώχεια!
Σκεπτόμενος αλά Teucris: Με 50.000 ευρώ είμαι σε ιδιαίτερα πλεονεκτική θέση και μπορώ να κάνω πράγματα ισοδύναμα με 500.000 ευρώ (τουλάχιστον). Συνεπώς είμαι σε εξαιρετικά ευνοϊκή κατάσταση. Αυτή η ευκαιρία παρουσιάζεται μία φορά στα 100 χρόνια. Πλήρης επίθεση και επέκταση των δραστηριοτήτων μου.
Εάν ίσχυε το προηγούμενο ο συνολικός πλούτος θα αύξανε κατακόρυφα και θα κέρδιζαν όλοι πολύ περισσότερα.
Περίπτωση Γ:
Δεν έχω μία.
Σκεπτόμενος “Οικονομικά”: Απόλυτη κατάθλιψη και στενοχώρια. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα…
Σκεπτόμενος αλά Teucris: Τι σκας; Τώρα πλέον είσαι στο απόλυτο μηδέν. Χειρότερα δεν γίνεται. Συνεπώς μόνο καλύτερα μπορούν να προκύψουν. Το κίνητρό σου είναι τεράστιο και ποιος σε πιάνει. Θα κερδίσεις τους πάντες και τα πάντα!
Δεν έχω να γράψω τίποτα άλλο. Τα έγραψα όλα και γιατί σκεπτόμενοι οικονομικά η “κρίση” δεν εννοεί να περάσει…
Σημαντική σημείωση: Οι περιπτώσεις αλά Teucris σας διαβεβαιώνω εκ πείρας (εντελώς προσωπικής και αυτό αφορά τις περιπτώσεις Γ –ειδικά!- και Α) πως είναι πρακτικά απολύτως σίγουρες. Ενώ οι …”σίγουρες” είναι εξαιρετικά επισφαλείς. Αυτό, διότι η ζωή έχει μία έμφυτη τάση να ευνοεί τους θαρραλέους. Ποτέ όμως δεν το γνωρίζεις αυτό εάν δεν το βιώσεις ο ίδιος και δεν πάρεις ο ίδιος πάλι την απόφαση.
Γι’ αυτό:
Όσοι το τόλμησαν το γνωρίζουν, όσοι δείλιασαν δεν το πιστεύουν κατ΄ αντιστοιχία του:
“Αυτοί που γνωρίζουν δεν λένε. Εκείνοι που λένε δεν γνωρίζουν.”
Περιττό να προσθέσω πως άπαξ και τολμήσεις το βήμα αλά Teucris δεν υπάρχει επιστροφή.
Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος!
