Καθαρά υποκειμενικά σχόλια για την απονομή των φετινών (2024) βραβείων Όσκαρ.
Περί Οππενχάιμερ
Έχω ήδη γράψει κριτική στο παρελθόν. Μία –κατά τη γνώμη μου πάντα- πολύ μέτρια ταινία, η οποία, όπως πάρα πολλές του είδους αυτού προσεγγίζει επιδερμικά ένα τόσο σοβαρό και ενδιαφέρον ιστορικό ζήτημα. Εφφέ, δυνατοί ήχοι και τι μένει; Έχω παρακολουθήσει και τις άλλες ταινίες του Νόλαν και η μέθοδος του παραμένει ίδια αφού λειτουργεί εμπορικά (βλέπε Δουνκέρκη κλπ).
Περί Poor Things
Τα έχω γράψει και πάλι. Ο Λάνθιμος ΔΕΝ το έχει. Και κάποιος πρέπει να του το εκφράσει ευθέως. Είναι όπως πολλοί Έλληνες Πρωθυπουργοί, οι οποίοι επειδή κατάφεραν να ανέβουν στο αξίωμα αυτό ΝΟΜΙΖΟΥΝ πως είναι ΚΑΙ κατάλληλοι για το λειτούργημα. Αμ δε! ΔΕΝ το ΄χουν και εξακολουθούν να βαυκαλίζονται καταστρέφοντας ό,τι έχει απομείνει (από την ακαταλληλότητά τους). Ίσως για κάτι άλλο να ήταν καλύτεροι.
Ο Λάνθιμος, εάν κρίνω από τα βραβεία σκηνογραφίας, κοστουμιών και μακιγιάζ καλύτερα θα ήταν να ανοίξει μία μπουτίκ στο Λονδίνο ή ένα ινστιτούτο αισθητικής. Αυτά του ταιριάζουν.
Το Όσκαρ σχεδιασμού παραγωγής προφανώς αφορά την εταιρία παραγωγής και την άριστη προώθηση της ταινίας.
Κερδισμένη (αλλά και εξευτελισμένη, διότι εξευτελίστηκε σε αυτόν τον ρόλο) η Έμμα Στόουν, η οποία έλαβε το όσκαρ ΑΚΡΙΒΩΣ για αυτό! Δύσκολα θα την επιλέξει άλλος σκηνοθέτης αλλά από οικονομικής απόψεως καθόλου poor. Ο Λάνθιμος θα πρέπει να σκεφτεί μήπως τελικά είναι κατά κάποιον τρόπο το “κορόιδο” της υπόθεσης, διότι το αγαλματίδιο δεν τον επιλέγει, αν και επιλέγει τους συνεργάτες του.
Τελευταίο αλλά ενδεικτικό το γεγονός πως το Όσκαρ κοστουμιών για τα Poor Things το ανακοίνωσε ο John Cena γυμνός με τον φάκελο εμπρός στα γεννητικά του όργανα. Δεν γνωρίζω εάν ήταν προσχεδιασμένο αλλά το υπονοούμενο ήταν σαφές:
Ποια κοστούμια; Στο επόμενο θα πρέπει να φοράνε και κάτι επάνω τους! Νομίζω πως ήταν εντελώς προσβλητικό αυτό και σαφώς δεν το εγκρίνω, ωστόσο “κάτι” ήθελαν να εκφράσουν για την ταινία και επέλεξαν έναν χυδαίο (όχι όμως και τόσο ασυνήθιστο για τα Αμερικανικά δεδομένα) τρόπο.
Η Ζώνη Ενδιαφέροντος
Ευτυχώς η συγκεκριμένη ταινία κάπως έσωσε την κατάσταση αν και έπρεπε κατά τη γνώμη μου να λάβει και τα πέντε βραβεία για τα οποία προτάθηκε. Μακράν ανώτερη των υπολοίπων.
Ωστόσο η τελευταία δεν ανήκει στο club των προϋπολογισμών δεκάδων εκατομμυρίων και δεν εμπεριέχει ίχνος σκόπιμων σημείων πρόκλησης.
Εν κατακλείδι, όταν διατίθενται εκατομμύρια για μία ταινία, τελικά ποιός δημιουργεί την ταινία;
Μα τα εκατομμύρια!
Κανένας δεν έχει ουσιαστικά το αποκλειστικό δικαίωμα να την θεωρήσει αποκλειστικά δική του, όπως ισχύει με έναν πίνακα ζωγραφικής.
Και να μην θεωρούμε το πολυδιαφημισμένο ως Τέχνη.
