Δύο τραγωδίες και μία πανδημία. Το παλιρροιακό κύμα (τσουνάμι) τον Δεκέμβριο του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό, η σφαγή στο Μπεσλάν τον Σεπτέμβριο του 2004 επίσης και η πανδημία το 2020/21 και ίσως το 2022.
Τι κοινό έχουν αυτές οι τρεις φοβερές στιγμές της ανθρωπότητας (κάθε μία με τον δικόν της τρόπο); Το ότι κάποιοι… “άνθρωποι” τις εκμεταλλεύτηκαν. Την ώρα του παλιρροιακού κύματος και μέσα στην καταστροφή κάποιος έσωσε μία κοπέλα για να την… βιάσει αμέσως μετά! Στο τραγικό δημοτικό σχολείο του Μπεσλάν, κάποιοι περίμεναν τη στιγμή της επιχείρησης των στρατιωτικών δυνάμεων για την απελευθέρωση των ομήρων, προκειμένου να απαγάγουν (!) μέσα στην τρομακτική αναταραχή μικρά παιδιά, ποιος γνωρίζει για ποια μαύρη μοίρα…
Και την περίοδο τώρα της πανδημίας με διαφορετικούς τρόπους το μόνο, το οποίο σκέφτονται αρκετοί είναι να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους –και εις βάρος άλλων συνανθρώπων τους- τις καταστάσεις. Αυτοί ΔΕΝ προκάλεσαν καμία πανδημία ούτε έχουν ιδέα από όλα αυτά. Ωστόσο, όπως και ο βιαστής του Πουκέτ το 2004 και οι απαγωγείς των μικρών παιδιών στο Μπεσλάν το ίδιο έτος, η επικρατούσα σκέψη τους ήταν και είναι ακριβώς αυτή.
Το προηγούμενο είναι σύνηθες στους πολέμους και ειδικά στους εμφυλίους, όπου υπάρχει και αντίληψη των συνθηκών. Ειδικά εκεί άνομες προσωπικές επιδιώξεις καλυπτόμενες από ένα προπέτασμα μίας κάποιας, οιασδήποτε δήθεν ιδεολογίας, η οποία τους εξυπηρετεί καλύτερα, ευρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Και μέσα στο χάος, τη στιγμή εκείνη αυτό, περνά απαρατήρητο ή δεν έχει και τόση σημασία για τις επιδιώξεις. Και σε ακόμα χειρότερες περιπτώσεις υποκινούνται καταστάσεις με συγκεκριμένο στόχο και σκοπό.
Έχει σπουδαίο νόημα να αναγνωρίζουμε και να διαχωρίζουμε το αίτιο από το αποτέλεσμα.
Σημ.: Σήμερα (και κάθε ημέρα) είναι η Ημέρα του Ολοκαυτώματος… Πολλαπλασιάσατε τα προηγούμενα στο άπειρο για να το αντιληφθείτε…
