Όπως ίσως γνωρίζετε την Παρασκευή 4-12-2020 ψηφίστηκε το τελικό κείμενο του νομοσχεδίου με τον μακρόσυρτο (ως συνήθως) τίτλο περί εκσυγχρονισμού της χωροταξικής και πολεοδομικής νομοθεσίας. Ο “νέος” Γ.Ο.Κ., (γενικός οικοδομικός κανονισμός), όπου “νέος” γίνεται πάντα ο πλέον πρόσφατος.
Όπως και να έχει το ζήτημα είναι γεγονός πως στον τομέα της πολεοδομικής νομοθεσίας γίνονται σημαντικά ή έστω θετικά βήματα προς την ορθή κατεύθυνση και αναφέρομαι ήδη από πολύ παλαιότερα (δεκαετία του 80). Η εφαρμογή βέβαια υστερεί σε σχέση με την νομοθεσία αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο ούτε αφορά μόνο την πολεοδομική νομοθεσία.
Ποιο είναι τώρα το ζήτημα;
Με τον νόμο αυτόν καθ΄ εαυτόν δεν πρόκειται να ασχοληθώ ιδιαιτέρως όσον αφορά τεχνικά ζητήματα και νομοθεσία αρμοδιότητας μηχανικών. Η ψήφιση του νόμου όμως έρχεται σε μία περίοδο μεγάλων αλλαγών και τούτο λόγω COVID-19. Και ως γνωστόν οι παρεμβάσεις της πολιτείας επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την οικονομική ζωή ενός τόπου είτε προς τη θετική είτε προς την αρνητική κατεύθυνση. Στην Ελλάδα συνήθως συμβαίνει το… δεύτερο. Αλλά αφού αυτό είναι το δεδομένο μας και αυτή η συγκυρία θα πρέπει να εξετάσουμε κάποιες νέες διατάξεις του σε σχέση με την εκτός σχεδίου δόμηση και την επενδυτική τους πτυχή (εάν υπάρχουν).
Μία εποχή, όπου οι συνήθειες αλλάζουν παγκοσμίως και ο τουρισμός αποκτά άλλες διαστάσεις (ερώτημα: κινδυνεύουν ή όχι οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες) θα εξετάσουμε τι περιθώρια υπάρχουν. Όλα αυτά έχοντας τη συνολική εικόνα της εποχής μετα-COVID-19, η οποία εάν δεν το έχετε αντιληφθεί είναι ΗΔΗ παρελθόν. Έχουμε περάσει στην επόμενη της φάση.
Και ιδού έρχεται και το “νέο” πολεοδομικό νομοσχέδιο. Τι κάνουμε ή δεν κάνουμε (πάντα από επενδυτικής απόψεως);
