Τώρα βέβαια αυτό το άρθρο μου φαίνεται κάπως… κακόγουστο και δεν είμαι σίγουρος εάν θα ήθελα να ασχοληθώ, αλλά επειδή διαβάζω πάρα πολλά σχετικά με το ζήτημα της μανίας με τα χαρτιά τουαλέτας θα ήθελα να εκφράσω τη δική μου άποψη. Γιατί κάποιοι άνθρωποι έσπευσαν να προμηθευτούν ποσότητες λευκού μαγικού ρολού (και όχι μόνο στην Ελλάδα, συνέβη παντού).
Λοιπόν! Νομίζω πως είναι απλή η εξήγηση. Αρχικά να σημειώσω πως το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με άλλα αντικείμενα, τα οποία όμως να μην έχουν μεγάλο όγκο ή να πωλούνται σε πολλά σημεία ή να είναι ακριβά και να μην αντιλαμβανόμαστε την ζήτησή τους. Ως παραδείγματα αναφέρω τα κουτιά από τσιγάρα ή τα αλκοολούχα ποτά. Τα αντισηπτικά είναι ειδική περίπτωση.
Η αναφορά μου στα τσιγάρα και το αλκοόλ δεν είναι τυχαία. Εκφράζουν κάποια ανάγκη ένα… πάθος ας πούμε. Τα… προφυλακτικά (να τα αναφέρω και αυτά) ναι μεν συνδέονται με μία ισχυρότατη ανθρώπινη επιθυμία, αλλά και χωρίς αυτά η επιθυμία ικανοποιείται. Ενώ η επιθυμία για τσιγάρο και ποτό δεν μπορεί να ικανοποιηθεί χωρίς αυτά.
Επί του προκειμένου. Με εντυπωσιάζει το γεγονός πως δεν έχει συνδυαστεί η κένωση του εντέρου με ψυχολογικούς παράγοντες. Όταν αλλάζουμε περιβάλλον ή είμαστε σε κάποιον ξένο χώρο η πρώτη μας αντίδραση είναι η δυσκολία… Επίσης πολλές φορές χαρακτηρίζουμε κάποιον ως δυσκοίλιο, όταν παρουσιάζει άκαμπτες συμπεριφορές. Εξ΄ άλλου ο Σίγκμουντ Φρόυντ έχει ήδη αναφερθεί στα αίτια της τσιγκουνιάς σε σχέση με την ίδια ανθρώπινη λειτουργία. Και προτείνω τώρα τη δική μου εκδοχή.
Η πράξη της κένωσης του εντέρου για πολλούς ανθρώπους αποτελεί μία ασυνείδητη ανακούφιση από τα προβλήματα της ζωής τους. Ή μπορεί να είναι όπως το να καπνίσουν ένα τσιγάρο ή να πιουν ένα ποτό (υποθέσεις κάνω, δεν το γνωρίζω). Η πράξη της χρήσης του συγκεκριμένου χαρτιού (και όχι χαρτιού κουζίνας) είναι μέρος της θεωρητικής ιεροτελεστίας της συγκεκριμένης αυτής απόλαυσης. Είναι όπως οι κινήσεις με το τσιγάρο ή με το ποτήρι.
Επειδή ενδεχομένως νοιώθουν πως βιώνουν μία κακή ζωή (πάλι υπόθεση κάνω) και η μόνη τους απόλαυση – ανακούφιση από τα προβλήματα τους είναι ακριβώς αυτή η στιγμή, πανικοβάλλονται και καταφεύγουν στην αγορά χαρτιών υγείας σε μεγάλες ποσότητες. Ίσως να είναι και το μόνο πράγμα στο οποίο έχουν κάποιον έλεγχο στη ζωή τους.
Συνεπώς θεωρώ πως δεν αποτελεί τόσο πράξη ηλιθιότητας όσο πράξη δήλωσης αδυναμίας και προσωπικής πενίας. Αλλά φυσικά μπορεί και να σφάλλω. Πάντως αυτή είναι η δική μου θεωρία.
