Αυτή την απάντηση έδωσε ο ανδρείος Τρώας (και βασιλικός υιός) Έκτωρ στους οιωνοσκόπους της πατρίδος του όταν του διεμήνυσαν πως οι οιωνοί είναι άκρως αρνητικοί για την έκβαση της μονομαχίας του με τον Αχιλλέα.
Ο Έκτωρ δεν τους άκουσε και ανταποκρίθηκε στην πρόκληση του Αχιλλέα με το γνωστό αποτέλεσμα και την προσβλητική περιφορά του πτώματός του γύρω από τα τείχη της Τροίας συρόμενο από τα άρμα του Θετταλού ήρωα…
Ωστόσο οι οιωνοί ήταν ορθοί.
Είχε ο Έκτωρ δίκιο για την απόφαση του ή ήταν μία άσκοπη και άδικη (και ενδεχομένως εγωιστική) θυσία τη στιγμή μάλιστα, κατά την οποία εμείς γνωρίζουμε την τελική έκβαση του πολέμου;
Θα σας απαντήσω:
Ναι, ήταν άσκοπη όσον αφορά τη δεδομένη χρονική στιγμή και την τραγική ήττα της Τροίας. Δεν ήταν καθόλου όμως άσκοπη, όσον αφορά την κληρονομιά της. Ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες ήταν ο λαμπρός Αινείας, ο ιδρυτής της Ρώμης, οι απόγονοι του οποίου εξόφλησαν πολύ αργότερα το άληκτο γραμμάτιο…
Μία χώρα, μία κοινότητα, ένα έθνος, μία οικογένεια έχει διαχρονική συνέχεια. Λαμπρές αποφάσεις μπορεί να ληφθούν, μεγάλες πλάνες να συμβούν, νίκες και καταστροφές με συνέπειες να προκύψουν και μάλιστα για πολλά χρόνια στο μέλλον.
Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι όμως μόνιμο. Ούτε οι λαμπρές νίκες ούτε οι θλιβερές ήττες.
Η πραγματική κληρονομιά είναι το ήθος, η παιδεία, ο σεβασμός στις αξίες και τον πολιτισμό. Ο Έκτωρ μεταλαμπάδευσε αυτή την κληρονομιά στον Αινεία και έδωσε τη συνέχεια της ιστορίας σε μία λαμπρή αυτοκρατορία. Ακόμα και εάν η πατρίδα του χάθηκε για πάντα από την ιστορία.
Εξ’ άλλου οι ύβρεις των νικητών δεν έμειναν ατιμώρητες και τίποτα δεν έμεινε από τη ζωή αναπάντητο. Ο αρχηγός Αγαμέμνων δολοφονήθηκε, ο υιός του έγινε μητροκτόνος και τρελάθηκε, ενώ οι πανίσχυρες Μυκήνες χάθηκαν.
Το ίδιο συνέβη και με όσους δεν σεβάστηκαν ουσιώδεις ηθικές αξίες και αρχές… Η ύβρις του ημίθεου Αχιλλέα στον νεκρό του κόστισε τη ζωή, διότι πάντα υπάρχει μία Αχίλλειος πτέρνα…
Ο τελικός λογαριασμός αγαπητές/οί μου φίλες και φίλοι δεν έρχεται με μία απόφαση, οποιαδήποτε και εάν είναι αυτή και με οποιεσδήποτε συνέπειες για όλους τους εμπλεκόμενους.
Έρχεται με την τήρηση ή μη των ηθικών αξιών και της ύβρεως και είναι αμείλικτος για οποιονδήποτε όσο ισχυρός και εάν φαίνεται ότι είναι…
Εάν αύριο νομίζετε πως είναι μία λέξη, η οποία θα κρίνει το μέλλον της χώρας, “πλάνην οικτράν πλανάσθε”.
Είναι ο βαθμός ήθους και αξιών ή και ύβρεως, τα οποία συνοδεύουν κάθε πολίτη ξεχωριστά και ελάχιστη σχέση έχουν με την οποιαδήποτε απόφαση του (ναι – όχι – άκυρο – αποχή).
Το ισοζύγιο και η διαφορά μεταξύ των αμέσως προηγουμένων (ήθους και ύβρεως) είναι αυτό, το οποίο θα κρίνει το μέλλον της χώρας και όχι το ποσοστό των δύο στεγνών λέξεων… Αυτό δεν μπορεί να μετρηθεί και ούτε ανήκει στην μία λέξη ή την άλλη.
Το μέλλον της Τροίας και κατόπιν της χιλιόχρονης υπέρλαμπρης Ρώμης δεν κρίθηκε από ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στην απάντηση του Έκτορα προς τον Αχιλλέα, αλλά στο γεγονός πως υπήρχε έστω ένας πολίτης, ο οποίος αγνοώντας τους οιωνούς είχε το ήθος και την ανδρεία να επιλέξει τον καλύτερο:
“Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης”
Σημ. Εάν δεν γνωρίζετε αναζητείστε την ιστορία και την συμπεριφορά του Αινεία, την ώρα της καταστροφής της Τροίας, ενώ μελετήστε και το ήθος των ηρώων της Ιλιάδος… Αμείλικτη μοίρα…
Προσωπική σημείωση. Επιτρέψατε μου να σας αναφέρω πως έχω την τιμή να φέρω το όνομα του πρώτου μυθικού βασιλιά της Τροίας, (εξ΄ ου και οι Τρώες ονομάζονταν Τευκροί – Teucri)…
Αρχική Δημοσίευση: 5 Ιουλ. 2015
