Είναι ένα θέμα προερχόμενο από πολύ παλαιά, το οποίο ως συνήθως στην Ελλάδα έχει λάβει την στρεβλή του μορφή και αποτελούσε και αποτελεί σημείο έντονης πολιτικής τριβής. Γιατί είναι εντελώς λάθος μία συζήτηση επ’ αυτού;
Είναι περίπου σαν να συζητάς με έναν άστεγο εάν το σπίτι του, το οποίο δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει θα είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα (beton armee) ή πέτρινο; Ή 150 ή 250 τετραγωνικά μέτρα!
Το πραγματικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η εκτεταμένη και σε βάθος αμορφωσιά! Και το ακόμα μεγαλύτερο και περισσότερο πρακτικό η είσοδος στα όποια Πανεπιστήμια.
Η γνώση πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι ελεύθερη και προσβάσιμη στον οποιονδήποτε. Οι εξετάσεις για τα Πανεπιστήμια είναι μία εντελώς εσφαλμένη προσέγγιση και αυτό είναι το ζητούμενο παρά τα εάν τα Πανεπιστήμια θα είναι ιδιωτικά ή δημόσια.
Γενικά η τάση μου σε κοινωνικά αγαθά είναι προς το δημόσιο. Θεωρώ αδιανόητο το νερό και η ενέργεια να ανήκουν σε ιδιώτες. Και θεωρώ άκρως απαράδεκτο να προβαίνει ένας οργανισμός σε διακοπές. Σκεφτείτε το καλά. Το εάν δεν έχεις να πληρώσεις ή έχεις καταστραφεί οικονομικά είναι πρωτίστως ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ πρόβλημα και δευτερευόντως προσωπικό. Διότι στη συντριπτική πλειοψηφία οι οικογένειες, οι οποίες χρωστούν δεν έχουν να πληρώσουν και όχι έχουν και δεν δίνουν. Αυτό δεν συνέβαινε προ κρίσης.
Η γνώση επίσης είναι κοινωνικό αγαθό και η πρόσβαση μετ’ εμποδίων επίσης αδιανόητη. Η είσοδος σε ένα Πανεπιστήμιο θα πρέπει να είναι με κάθε κόστος ελεύθερη και κατ’ επιλογήν πραγματικών προτιμήσεων. Η έξοδος όμως να είναι αρκετά σκληρή και με κανόνες πραγματικά προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής παρακολούθησης. Υπάρχουν τρόποι και δεν θα αναλύσω τα προηγούμενα τη δεδομένη στιγμή.
Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν θα με ενοχλούσαν καθόλου με την προϋπόθεση πως η είσοδος στα δημόσια θα είναι ελεύθερη και χωρίς εξετάσεις. Και από εκεί και πέρα αφού δεν εμποδίζω το οικονομικά αδύναμο παιδί να ακολουθήσει την κατεύθυνση, την οποία επιθυμεί δεν με απασχολεί εάν κάποιοι επιλέγουν να πληρώσουν πανάκριβα δίδακτρα σε ιδιωτικά.
Μήπως και τώρα δεν έχουμε το Αρσάκειο στη μεσαία βαθμίδα, τα δίδακτρα, του οποίου είναι πολύ τσουχτερά για τη μέση Ελληνική οικογένεια; Δεν βλέπω όμως καλύτερες επιδόσεις από τα δημόσια.
Εν τέλει το ζήτημα είναι πλαστό. Και είναι θέμα νοοτροπίας και καθόλου φορέα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες συνάντησα το καλύτερο σύστημα, όσον αφορά τα Πανεπιστήμια. Και το ότι οι Η.Π.Α. είναι υπερδύναμη σε τεχνολογικούς τομείς (και όχι μόνον) οφείλεται κυρίως σε αυτήν την ελεύθερη πρόσβαση αλλά και στον έντονο συναγωνισμό.
Προσέξτε τώρα και το ωραίο: στο Yale, ίσως το πλέον αριστοκρατικό Πανεπιστήμιο σαφώς θα πρέπει να προέρχεσαι από σημαντική και πλουσία οικογένεια. Στα άλλα όμως ιδιωτικά και πανάκριβα Πανεπιστήμια ο εντονότατος συναγωνισμός οδηγεί στο θεσμό των υποτροφιών. Οι πλούσιοι και ίσως κάποιοι όχι και τόσο λαμπροί φοιτητές πληρώνουν και με τα δίδακτρα τους εισάγονται με υποτροφίες οι καλύτεροι από τους υπολοίπους. Και στην πλέον καπιταλιστική – δημοκρατική χώρα του Κόσμου τελικά αυτοί, οι οποίοι ωφελούνται είναι οι ικανότεροι, ασχέτως οικονομικών δυνατοτήτων.
Φυσικά και τα δημόσια Πανεπιστήμια έχουν και αυτά την λογική του ανταγωνισμού και δεν υστερούν καθόλου σε σχέση με τα υπόλοιπα. Αλλά σε όλα η εισαγωγή είναι ελεύθερη.
Κι εμένα προσωπικά τα “κορόιδα” πλουσιόπαιδα με τις Ferrari μου παρείχαν τη δυνατότητα να σπουδάσω δωρεάν με τα χρήματά τους για να τα ξεπεράσω… (χαριτολογώντας το γράφω, αλλά είναι και εν μέρει σωστό) απλά εγώ πήγαινα με τα πόδια ή με το σχολικό λεωφορείο. Προσοχή οι ικανότητες ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με τον πλούτο. Οι ευκαιρίες όμως ναι.
Συνεπώς κατά την άποψή μου απεγκλωβιστείτε από αυτού του είδους τα ψευδο-διλλήματα και εστιάστε στην απόκτηση γνώσης, ώστε να ξετινάξετε τα πάντα και να αλλάξετε τον Κόσμο. Και κυρίως μην εμποδίζετε την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια.
Η γνώση απελευθερώνει και ως εκ τούτου πρέπει να είναι ελεύθερη, ασχέτως ποιος την παρέχει. Οι κοινωνικές διαφορές πάντα θα υπάρχουν είτε έχουμε δημόσια είτε ιδιωτικά ιδρύματα.
