Με κάθε νέα κυβέρνηση και κάθε νέα ορκωμοσία, όπως επίσης και σε κάθε εκδήλωση ή δεξίωση τις τελευταίες δεκαετίες ξεκίνησε ένας σχολιασμός περί των ενδυματολογικών επιλογών (και εμφάνισης) των κυριών, (στην προηγούμενη κυβέρνηση-βουλή και των… κυρίων).
Α. Επιτρέπεται ο σχολιασμός;
Φυσικά και όχι. Είναι κατά τη γνώμη μου ΚΑΙ προσβλητικός. Διότι στην Βουλή (υποτίθεται) δεν ευρίσκεται κάποια η κάποιος λόγω της εμφάνισης του αλλά λόγω της προσφοράς του στον τόπο του. Τα μανεκέν έχουν άλλη πασαρέλα. Όπως σε έναν αγώνα τέννις ΔΕΝ μπορείς να αγωνιστείς με κοστούμι ή ταγέρ αντίστοιχα σε μία σοβαρή βουλή δεν μπορείς να εμφανισθείς διαφορετικά. Δεν πρόκειται για συντηρητισμό, αλλά για υπενθύμιση του ρόλου σου. Και είναι και προσβλητικό διότι δεν θα έπρεπε να δέχεσαι να κριθείς από την όποια εμφάνισή σου. Όταν λοιπόν εμφανίζεσαι με προκλητικό ακόμα και καλόγουστο ένδυμα σημαίνει πως μάλλον ΜΟΝΟΝ αυτό έχεις να επιδείξεις και τίποτα άλλο. Ναι μεν οι δημοσιογράφοι ηδονοβλεψίες κυνηγούν την πρόκληση, μην τους δίνεις όμως κι εσύ τροφή.
Β. Η Ανεμελιά
Είδαμε υπουργούς και βουλευτές με σαγιονάρες με παρδαλά πουκάμισα, χωρίς γραβάτες και σταυροπόδι στο δάπεδο. Τι σημαίνει αυτό; Ανεμελιά και επαναστατικότητα; Και τα πλήθη ζητωκραυγάζουν για τη δήθεν νίκη του “λαϊκού”;
Λάθος! Σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Έχω την εξουσία και σας γράφω εις τα παλαιότερα των υποδημάτων μου. Και σας το ΔΕΙΧΝΩ ξεδιάντροπα (και σε θεωρώ και γίδι, διότι δεν το καταλαβαίνεις). Όχι αγαπητές μου και αγαπητοί μου. Η επαναστατικότητα και το ήθος δεν φαίνονται από την εξωτερική σου εμφάνιση. Ο σεβασμός στο χώρο και τους θεσμούς καταδεικνύεται και τίποτα άλλο. Ούτε φυσικά το κουστούμι ή το ταγέρ ορίζουν κάτι περισσότερο από τη συμμόρφωση στα προηγούμενα.
Και ο συνδυασμός δολοφόνος:
Κακογουστιά στην (υποτιθέμενη) ανεμελιά. Διπλός ο θάνατος της δημοκρατίας…
