Διαβάζοντας και ακούγοντας διάφορα παρατηρώ μία εμμονή στο παρελθόν. Μία μόνιμη αναφορά σε τι ήταν κάποτε και πώς θα πρέπει να γίνει πάλι. Ή εάν αυτό είναι ανέφικτο, πώς θα μοιάζει με το παρελθόν.
Αυτό είναι λάθος.
Οι λύσεις και η σοφία της ζωής ευρίσκονται στο μέλλον και αναμένουν την ανακάλυψή τους. Δεν υπάρχει σοφία του παρελθόντος. Το παρελθόν αποτελεί μόνο τον τόπο διαφύλαξης της προηγούμενης σοφίας. Δεν μπορεί ωστόσο να δημιουργήσει τις λύσεις.
Το παρόν αποτελεί το συνδετικό κρίκο των δύο προηγουμένων. Κάθε στιγμή του παρόντος πρέπει να σταθμίζεται όσον αφορά την κατεύθυνσή της. Οδηγείται προς το παρελθόν ή προς το μέλλον; Και εάν η σοφία ευρίσκεται στο μέλλον το παρελθόν είναι μόνο ο διακομιστής των μηνυμάτων.
Κανείς δεν σας εύχεται “καλή… χθεσινή ημέρα”. Σας εύχεται:
“Καλημέρα!”
