Απόψε νωρίς το απόγευμα όπως ερχόμουν στο γραφείο σκεπτόμουν τις… πτήσεις… Η πρώτη πτήση βαρύτερου αντικειμένου και με ίδια μέσα έγινε μόλις 112 χρόνια πριν… το 1903. Σκεπτόμουν πως μπορεί τα αεροπλάνα να φαίνονται τόσο προηγμένα, ωστόσο είναι ακόμα πρωτόγονα… Ούτε και τόσο ρομαντικά πλέον και όσοι από εσάς έχετε ακούσει τους κινητήρες του DC-3 της λεγόμενης Dakota μπορείτε να καταλάβετε τι εννοώ…
Την ίδια ηλικία έχει περίπου και ο κινηματογράφος…
Δύο “όνειρα” της ανθρωπότητας λοιπόν… και τι όνειρα…
Ποιο είναι το σημερινό όνειρο;
Χαμένος λοιπόν στις σκέψεις μου και στο όνειρο και παρατηρώντας τα αγάλματα των νεοκλασικών κτιρίων πέριξ της Πλατείας Γεωργίου Α΄ της Πάτρας “έπιασα” μερικές στιγμές… ονείρου… και παιγνιδιού των αγαλμάτων…
Το ένα άγαλμα του Δημοτικού Θεάτρου “ποτίζει” το φεγγάρι, στο άλλο άγαλμα του κτηρίου της Εθνικής Τράπεζας ένα λευκό περιστέρι κατοπτεύει τους γύρω του από τον ώμο του ενώ και το άλλο άγαλμα του “Ερμή” πάλι κάτι σκαρώνει με το φεγγάρι…
