Ποιο είναι το καλύτερο;
Επιστρέφοντας την προηγούμενη εβδομάδα από τα Καλάβρυτα σε μία παράκαμψη παρατήρησα τρία κτίσματα με διαφορετικό τρόπο δόμησης. Είναι μάλλον σπάνιο να συναντήσεις κτίσματα από τα τρία δομικά υλικά μαζί στην αρχική τους φάση, ώστε να διακρίνεται ο σκελετός τους και σε τόσο κοντινή απόσταση.
Το ένα από τούβλα, το άλλο από τσιμεντόπλιθες και το τρίτο ένας πέτρινος τοίχος.
Κατ’ αρχήν και τα τρία δομικά υλικά είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Η πέτρα είναι φυσικό προϊόν ενώ τα τούβλα και οι τσιμεντόπλιθες τεχνητά υλικά.
Και οι τρεις τρόποι δόμησης προκύπτουν με χτίσιμο και εννοώ πως είναι διακριτές μονάδες και δεν αποτελούν ένα χυτό υλικό, όπως το σκυρόδεμα, το οποίο είναι ρευστό και διαμορφώνεται ανάλογα με τη μορφή του καλουπιού. Παρεμπιπτόντως και το μέταλλο ενώ είναι χυτό υλικό και παρασκευάζεται μέσα σε καλούπια, όμως όσον αφορά τον τρόπο δόμησης του αποτελεί ένα συναρμολογούμενο διακριτό υλικό. Απλώς με το οπλισμένο σκυρόδεμα και το μέταλλο κατασκευάζεται κυρίως ο δομικός σκελετός ενώ με τα άλλα υλικά (πέτρα, τούβλα, τσιμεντόπλιθες) ο σκελετός αποτελείται από τα ίδια.
Οι ιδιότητες τους είναι σημαντικά διαφορετικές, όσον αφορά τις αντοχές τους αλλά και την ψαθυρότητά τους (με ποιο τρόπο σπάζουν).
Ποιο είναι το καλύτερο;
Η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα είναι απλή:
ΚΑΝΕΝΑ!
Τούτο, διότι το ερώτημα είναι παραπλανητικό. Εάν τηρηθούν οι κανόνες της τέχνης του πολιτικού μηχανικού και αντιμετωπισθεί το υλικό ανάλογα με τις ιδιότητες του, τότε πρακτικά το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: μία ασφαλής και γερή κατασκευή. Οι κανονισμοί δεν ορίζουν διαφορετικά επίπεδα ασφαλείας σε σχέση με το υλικό δόμησης. Οι κανονισμοί ορίζουν τι είσαι υποχρεωμένος να επιτύχεις ανεξαρτήτως υλικού.
Συνεπώς το ζήτημα αφορά τις ιδιότητες και τη συμπεριφορά του κάθε δομικού υλικού και τον χειρισμό του και το προηγούμενο ερώτημα μετατρέπεται από “ποιο είναι το καλύτερο” σε “ποιο είναι το καταλληλότερο”!
Η καταλληλότητα ορίζεται κυρίως από τις οικονομικές παραμέτρους και συμπεριλαμβάνω σε αυτές την διαθεσιμότητα του υλικού και την τεχνογνωσία του τόπου.
Προσωπικά ποτέ μου δεν έχω κατασκευάσει κάποιο κτίσμα από τσιμεντόπλιθες. Δεν θα το επέλεγα, διότι είναι ένα υλικό υψηλής αντοχής και απαιτεί ιδιαίτερο τρόπο δόμησης, το οποίο το καθιστά ασύμφορο τελικά. Το προτιμούν μόνο πολλοί σε αγροτικές περιοχές για βοηθητικά κτίσματα (και συνήθως το κτίζουν μόνοι τους). Δεν διαφέρει από τα lego υπό αυτή την έννοια.
Η πέτρινη τοιχοποιία αποτελεί κάτι εντελώς ξεχωριστό από το τούβλο. Αναφέρομαι πάντοτε στο υλικό ως φέρων δηλαδή να στηρίζει το ίδιο το κτίριο και όχι να αποτελεί υλικό πλήρωσης. Και τα δύο είναι πολύ καλές επιλογές αλλά πάντοτε ανάλογα με την περίπτωση.
Τα δομικά υλικά συμπεριφέρονται όπως και οι άνθρωποι. Δεν είναι τα ίδια ούτε και ίσα. Ισοδύναμα όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι. Ο τρόπος δόμησης και ο τρόπος ανατροφής για τους ανθρώπους διαφέρει και για το επιθυμητό τελικό αποτέλεσμα οι μέθοδοι μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικοί.
Συμπεριφερθείτε λοιπόν και στα δύο (δομικά υλικά και ανθρώπους) με τον κατάλληλο τρόπο και να είστε σίγουροι πως το αποτέλεσμα ενώ θα είναι διαφορετικό θα είναι ισοδύναμο.
Για τους νέους μηχανικούς τέλος δύο λόγια. Είναι άλλο πράγμα η διαχείριση ενός έργου, άλλο η διαχείριση των οικονομικών, άλλο η διαχείριση του προσωπικού, άλλο η εμπειρία σε κάποιο συγκεκριμένο είδος κατασκευής. Κανείς μας δεν είναι τέλειος και δεν αποτελεί μειονέκτημα εάν δεν είμαστε λαμπροί σε κάτι από τα προηγούμενα, (τραγικοί να μην είμαστε μόνο). Η επιστήμη όμως είναι μία!
Εάν μπορείτε μέσα από την καρδιά σας να εξηγήσετε στον εαυτό σας πως στέκει ένα απλό πλαίσιο τύπου πι (Π όπως το γράμμα) από οποιοδήποτε υλικό και να αντεπεξέλθει επιτυχώς σε μία σεισμική δόνηση, τότε μπορείτε να μελετήσετε Ο Τ Ι Δ Η Π Ο Τ Ε, είτε είναι από χαρτί είτε από ατσάλι είτε πέτρινο στη Λακωνία είτε διαστημόπλοιο –το εννοώ-. Καμία διαφορά!
