Ένα ερώτημα, το οποίο μου τίθεται αρκετά συχνά αφορά το δομικό υλικό της κατασκευής. Επειδή στο εμπόριο κυκλοφορούν πλέον αρκετές προτάσεις και το οικονομικό ζήτημα είναι πρωταρχικής (;) σημασίας ας δούμε κάποιες σκέψεις. Επικρατούν και κάποιες γενικές θέσεις (εν είδη αληθείας), οι οποίες δεν γνωρίζω αν ισχύουν πραγματικά ή όχι.
Σημειωτέον ότι οι απόψεις μου σε αυτήν την ενότητα είναι καθαρά προσωπικές.
Θα κατανοείτε σαφώς πως το κάθε υλικό έχει τις ιδιαιτερότητές του. Φυσικά έχει και τον χώρο στον οποίο ενδεχομένως “ταιριάζει”… Τι σημαίνει βέβαια ακριβώς “ταιριάζει”; Στην κορυφή του Παρνασσού μάλλον δεν περιμένετε να δείτε μία διώροφη μεζονέτα Γλυφάδας, ούτε κτίριο “τύπου” Κηφισίας. Ένα πέτρινο ή έστω ένα ξύλινο είναι περισσότερο κοντά στις προσδοκίες σας.
Θα είμαι όμως σαφής. Το καλόγουστο δεν έχει να κάνει με το υλικό. Ένα ιδιαίτερης αισθητικής κτίσμα με συνδυασμό πέτρας, μπετόν και γυαλιού δεν νομίζω ότι είναι παράταιρο στον Παρνασσό… Απλώς είναι διαφορετικό. Έχετε προσέξει πως τα σπίτια από κορμούς δένδρων δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένα στην Ελλάδα; Ενώ αντιθέτως τα πέτρινα… Αν ήμασταν στον Καναδά τότε θα ίσχυε το αντίστροφο. Προφανώς η διαθεσιμότητα είναι αυτή, η οποία καθόρισε το είδος του δομικού υλικού…
Τα προκάτ εμένα προσωπικά δεν με ενθουσιάζουν. Δεν είναι καινούργια θέση μου αυτή. Ήδη από την εποχή του Πολυτεχνείου δεν με ενθουσίαζε καθόλου αυτός ο τρόπος… (είπαμε προσωπικές απόψεις εκφράζω). Αν σας πω ούτε και τα ξύλινα… Μάλλον δεν είναι στο DNA μου… Ο συνδυασμός όμως πέτρα, μπετόν (κοινώς …οπλισμένο σκυρόδεμα), μέταλλο και γυαλί δεν με χάλαγε καθόλου, (τώρα βέβαια πως το μέταλλο είναι χαραγμένο στο DNA μου και όχι το ξύλο δεν το γνωρίζω…).
Προσωπικά εμένα με ενθουσίαζε πάντα το …μπετόν… Το θεωρώ σαν την κορυφαία έκφραση τεχνολογίας στα δομικά υλικά. Επειδή μάλιστα συνεργάζεται και με το μέταλλο… άλλος ένας λόγος ακόμα…
Η πέτρα είναι το κατ’ εξοχήν “δικό μας” υλικό. Ο Παρθενώνας και όλοι οι Ναοί μας από κάποια “πετρώδη” υλικά κατασκευάστηκαν (ασχέτως αν λεγόταν το υλικό μάρμαρο)… Από τις Μυκήνες έως και σήμερα η πέτρα είναι made in Hellas (συγγνώμη αλλά το Greece δεν μου αρέσει)…
Το μπετόν (οπλισμένο σκυρόδεμα -φοβερός τίτλος!-) είναι κατά μία έννοια “θρυψαλιασμένη” πέτρα… Είναι ένα εντελώς γήινο υλικό και ας μην ξεχνάμε πως και το μέταλλο στο εσωτερικό του δεν απέχει και πολύ από το μολύβι στο εσωτερικό των μαρμάρινων υποστυλωμάτων των αρχαίων Ναών..
Μια σημαντική παρατήρηση: Ένα πέτρινο σπίτι είναι προϊόν μαστορικής τέχνης. Ένα μεταλλικό κτίριο είναι κυρίως προϊόν τεχνολογίας…
Το ξύλο και το προκάτ δεν τα έχω μέσα μου… (μην με κατηγορήσετε γι’ αυτό, οι αρχές της Φυσικής ισχύουν για όλα και φυσικά ο κάθε μηχανικός μπορεί να επιλύσει στατικά οτιδήποτε, άλλο το αν του αρέσει ιδιαίτερα ή όχι…
Εν τέλει τι προτείνω;
Για οτιδήποτε αφορά στο φυσικό περιβάλλον θα πρότεινα την πέτρα. Είναι μοναδική. Κοστίζει περισσότερο, αλλά όχι και τόσο πολύ και αυτό αφορά κυρίως τον σκελετό… Τα υπόλοιπα είναι τα ίδια. Μην ξεχνάτε πως δεν έχετε χτισίματα μόνο σοβατίσματα και αυτά μόνο στο εσωτερικό (και εάν τα θέλετε). Συνεπώς μην θεωρείτε άπιαστο όνειρο ένα πέτρινο σπίτι… Το “μειονέκτημα’ είναι πως στο πέτρινο σπίτι θέλει κάποιος στην πορεία και τα ξύλινα κουφώματα και πιο ωραίο τζάκι, παραδοσιακά έπιπλα και αρχίζει μία λίστα απαιτήσεων…
Το σπίτι από μπετόν είναι εντελώς κατάλληλο για αυτό, το οποίο όλοι μας γνωρίζουμε… Τα καταφέρνει θαυμάσια… Στο κόστος είναι όντως πιο προσιτό, αλλά και πάλι τονίζω ότι από ένα σημείο και μετά οι επιλογές σας θα καθορίσουν το ύψος της δαπάνης σας και όχι το υλικό. Εννοώ πως σε οποιοιδήποτε σκελετό αν αποφασίσετε να κινηθείτε ανάλογα θα προκύψουν διαφορές, λχ άλλο πλακάκι με 10 ευρώ/τμ άλλο με 67 ευρώ/τμ και άλλο ξύλινο δάπεδο με 120 ευρώ/τμ. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για όλα τα …μετά του δομικού σκελετού….
‘Ένα άλλο θέμα αφορά την ταχύτητα κατασκευής… Για ένα μεγάλο πέτρινο ίσως είναι θέμα, διότι δεν μπορούν να δουλεύουν πολλά συνεργεία ταυτόχρονα ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ έχουν όλοι οι πετράδες το “ίδιο χέρι”… Βλέπετε ο πετράς καθορίζει το αισθητικό αποτέλεσμα, ενώ στα καλούπια για το μπετόν, οποιοσδήποτε καλός τεχνίτης θα μπορεί να επιτύχει το ίδιο αποτέλεσμα… Συνεπώς αυτό ισχύει μόνο για μεγάλου εύρους κατασκευές. Για ένα σπίτι νομίζω ότι δεν είναι άξιες λόγου…(ή έστω τόσο σοβαρού λόγου)…
Μία “υβριδική” εκδοχή είναι και το σπίτι από τοιχοποιία -χτιστό-. Στο παρελθόν αποτελούσε καλή επιλογή και οικονομική θα έλεγα και ίσως είναι και τώρα. Μάλιστα έχω κατασκευάσει και κάποια και έχουν συμπεριφερθεί και θαυμάσια στο σεισμό. Μόνο που ήταν με διαζωματική τοιχοποιία δηλαδή οριζόντια και κατακόρυφα σενάζ- και στην στατική μελέτη είχε υπολογιστεί ο “ψευδοσκελετός” αυτός να είναι στην ουσία “αυτοφερόμενος”, πράγμα που επηρέαζε το κόστος. Αυτό σημαίνει ότι ναι μεν ήταν φέρουσα η τοιχοποιία αλλά αν κάποιος …αφαιρούσε τα τούβλα, τα σενάζ θα …στήριζαν το σπίτι, έστω και με όχι τις ίδιες προδιαγραφές ενός σκελετού από μπετόν)…
Τα μεταλλικά κτίρια είναι πολύ κατάλληλα για βιομηχανικές ή ειδικές χρήσεις. Δεν μπορώ να σκεφτώ λόγους για τους οποίους θα πρέπει να χρησιμοποιούμε μεταλλικό σκελετό στα σπίτια μας. Το μέταλλο έχει εξαιρετικές ιδιότητες αλλά η χρήση του για ένα διώροφο κτίσμα είναι περίπου σαν να χρησιμοποιούμε λάδι εξωτικού κοκοφοίνικα για να τηγανίσουμε αυγά… υπάρχει το εξαιρετικό Ελληνικό ελαιόλαδο για αυτή τη συγκεκριμένη χρήση.
Για τα ξύλινα, προκάτ κλπ δεν έχω πολλά να γράψω. Αποτελούν μάλλον “τεχνικό” προϊόν, παρά προϊόν τεχνίτη. Συνεπώς δεν “χτίζετε” σπίτι μάλλον ¨αγοράζετε” σπίτι. Στην περίπτωση αυτή μην ξεχνάτε και την βάση ως υποδομή τοποθέτησης του σπιτιού. Από πλευράς κόστους έχω δει κάποιες ελκυστικές τιμές. Δεν γνωρίζω τι ακριβώς περιλαμβάνουν και ποιό είναι ακριβώς το αποτέλεσμα. Ίσως να αποτελούν κάποια λύση αλλά μέχρι τώρα δεν έτυχε ποτέ μου να εμπλακώ στην διαδικασία “στησίματος” ενός προκάτ και δεν έχω ανάλογη εμπειρία…
Τελικά που καταλήγουμε;
Στις δύσκολες περιόδους, όπως αυτή την οποία διανύουμε φαίνονται οι επιλογές μας τις “καλές” εποχές. Αν τότε είχαμε αγοράσει ένα καλό αυτοκίνητο ή είχαμε κατασκευάσει ένα ποιοτικό σπίτι, τώρα έχουμε πραγματική οικονομία και απολαμβάνουμε μία πολυτέλεια, η οποία τη δεδομένη στιγμή είναι άπιαστη… Αν σκεφτόμαστε τώρα με τους ίδιους όρους σκεφτείτε τι θα έχουμε σε πολύ λίγα χρόνια. Εν κατακλείδι. Αφού επιλέξουμε αυτό, το οποίο πραγματικά θέλουμε επιμένουμε στην ποιότητα και την αισθητική. Αυτό είναι, το οποίο τελικά θα μείνει… Είτε είναι από πέτρα είτε από ξύλο είτε από μπετόν…
Θα επιμείνω λίγο στο θέμα της ποιότητας. Σκεφτείτε λίγο την διαφορά ενός ακριβού “αριστοκρατικού” σερβίτσιου και ενός …κοινού… Τι μένει στις επόμενες γενιές; Το ακριβό είναι πάντα και φθηνό… Τα πέτρινα σπίτια της Ελληνικής υπαίθρου είναι ακόμα εκεί, ενώ οι κακές κατασκευές του 50 και του 60… και αντιλαμβάνομαι με ποιες δυσκολίες χτίστηκαν εν μέσω φτώχιας και αγώνα… Αλλά αυτή είναι η διαφορά… Τώρα να μην αναφερθώ στα περίφημα στολίδια, τα οποία κατεδαφίστηκαν κυρίως τη δεκαετία του 70 προς χάριν της πολυκατοικίας της αντιπαροχής… Αλλά και αυτό το φαινόμενο έχει τις αιτίες του και δεν είναι αυτό, το οποίο φαίνεται… (ανάλυση οσονούπω…)…
Διαβάστε παρακαλώ και: Ξύλινα Σπίτια και Teucris