Συνειδητοποίησα σήμερα πως πέρασε μία ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να γράψω κάτι· μάλλον για να είμαι σαφής, χωρίς να δημοσιεύσω κάτι, διότι έγραψα πολλά, άλλα όχι άρθρα γνώμης.
Ωστόσο παρατηρώντας την όλη κατάσταση αναρωτιέμαι μήπως δεν έχω πλέον να γράψω κάτι· και πάλι για να είμαι ακριβής για ποια “πραγματικότητα” να γράψω. Αισθάνομαι πως υπάρχουν πολλές παράλληλες πραγματικότητες και πλέον ο διαχωρισμός αρχίζει να καθίσταται περισσότερο εμφανής. Και τι εννοώ; Πραγματικότητα μία είναι, αλλά το πώς την εκλαμβάνει κάποιος ή πώς την προβάλλουν άλλοι είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Και αυτή τη στιγμή εντοπίζω πολλές “πραγματικότητες” να “κυκλοφορούν” και να αποπροσανατολίζουν πλήρως κοινωνίες και ανθρώπους.
Έχουν συμβεί πολλά γεγονότα, τα οποία θα πρέπει να αναλυθούν. Από το meta του Zuckerberg μέχρι τους καταυλισμούς και την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Θα τα δούμε πολύ προσεκτικά στη συνέχεια.
Θα σταθώ σε δύο μόνο σημεία:
Η δική μου άποψη περί της “πραγματικότητας” μου θυμίζει πολύ έντυνα το μυθιστόρημα του Τζων Λε Καρρέ “Tinker Tailor Soldier Spy” ή στην Ελληνική απόδοση της κινηματογραφικής ταινίας “Και ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλυ”. Από τα πέντε ανώτατα στελέχη της M16 (της Αγγλικής αντικατασκοπίας), ένας ήταν προδότης! Αλλά ποιος;
Υπάρχουν πέντε υπο-πραγματικότητες, οι οποίες είναι καλές, λιγότερο καλές ή και άθλιες αλλά κατά κάποιον τρόπο λειτουργούν, διότι είναι αληθινές. Μία όμως είναι πραγματικότητα… προδότης! Και είναι τόσο καλά κεκαλυμμένη, ώστε και οι υπόλοιπες παίζουν το παιγνίδι της.
Και φυσικά όπως ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλυ να την ανακαλύψει, κάπως ανάλογα πρέπει ο κάθε ένας μας να την εντοπίσει. Διότι είναι αυτή, η οποία καταστρέφει τις υπόλοιπες τέσσερεις.
Δεν θα γράψω περισσότερα να μην περιπλέξω το θέμα. Απλώς για να γλυκάνω την όλη υπόθεση επαναφέρω στο μυαλό μου το τέλος της κινηματογραφικής ταινίας με τον ομώνυμο τίτλο του έργου του Λε Καρρέ, του 2011, της οποίας το μοντάζ είναι μεν περίπλοκο, όπως και η υπόθεση, αλλά ταυτοχρόνως και συναρπαστικό. Ο επίλογος της ταινίας συνοδεύεται με μία από τις μελωδικότερες συνθέσεις όπως ένα… τραγικό ποίημα.
Το τελευταίο κρατήστε το…
Η εξόντωση ενός προδότη, όπως και της αντίστοιχης πραγματικότητας μπορεί να γίνει με πολύ όμορφο τρόπο. Δεν το γνωρίζουν όμως ούτε οι άλλοι, αλλά ούτε και ο προδότης.
Α! Με συγχωρείτε! Έγραψα πως θα σταθώ σε δύο σημεία αλλά αναφέρθηκα μόνο στο ένα. Ποιο είναι το δεύτερο;
Αλήθεια! Απαντήστε! Πότε ήταν η τελευταία φορά, κατά την οποίαν σκεφτήκατε πώς θέλετε να αλλάξετε τον Κόσμο; Όποτε ήταν αυτή η φορά ήταν και η στιγμή κατά την οποίαν η πραγματικότητα – προδότης σας παγίδευσε!
