Ο Jack Lieb ήταν Αμερικανός κινηματογραφιστής κατά τη διάρκεια του Β΄ΠΠ, ο οποίος αποβιβάστηκε μαζί με τα συμμαχικά στρατεύματα στη Νορμανδία. Ο Lieb είχε μαζί του δύο κάμερες. Μία 35 mm για επαγγελματικά πλάνα και μία προσωπική των 16 mm. Με την πρώτη κινηματογραφούσε επίσημα τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Με την δεύτερη δικές του στιγμές και μάλιστα έγχρωμες προκειμένου να τις δείξει στην οικογένειά του.
Το καλύτερο όμως είναι πως τα παρουσίασε στο κοινό σε διαλέξεις, όπου τα σχολίαζε ο ίδιος. Ίσως έχουν μεγαλύτερη αξία από τα όσα παρουσιάστηκαν υπό μορφήν ενημέρωσης αλλά και κάποιας αυτονόητης προπαγάνδας. Και βλέπουμε πως ήταν η πραγματική ζωή τότε. Επειδή μάλιστα είναι έγχρωμα νοιώθουμε να πλησιάζουμε πιο κοντά στους εαυτούς μας, αφού η ασπρόμαυρη εικόνα θολώνει κάπως και την αντίληψη του μυαλού μας.
Θα ήθελα να σχολιάσω δυό-τρία ενδιαφέρονται σημεία από τις προσωπικές του λήψεις:
- Το ύφος των αιχμαλώτων Γερμανών μετά την απόβαση και όταν παρελαύνουν σε μία Γαλλική πόλη της Νορμανδίας. Φαίνεται καθαρά στο πρόσωπο τους η αγαλλίαση. Πλέον σώθηκαν. Είναι ηττημένοι και αιχμάλωτοι, αλλά ζωντανοί! Καμία θλίψη στο βλέμμα τους. Μάλιστα ένας μικροτραυματίας, τον οποίον σέρνουν σε ένα καροτσάκι καπνίζει… πούρο! Ακόμα και όταν χάνεις, ακόμα και όταν είσαι αιχμάλωτος των περιστάσεων μπορεί να είσαι ευτυχής. Διότι απέφυγες τα πολύ χειρότερα! Και αύριο έχεις όλο το χρόνο να ανακάμψεις! Σπουδαίο δίδαγμα αυτό στη ζωή!
- Η μικρή πόλη Barfleur σε αντίθεση από πολλές άλλες σώθηκε. Ο Γερμανός διοικητής αγάπησε τόσο πολύ αυτό το ψαράδικο χωριό, ώστε αποφάσισε να υποχωρήσει, ώστε να μην καταστραφεί ούτε από τον ίδιον ούτε και από τους συμμάχους στην προσπάθειά τους να το καταλάβουν! Συμπέρασμα: ακόμα και οι σκληρότερες καρδιές λυγίζουν στην ομορφιά της ζωής. Εάν το Barfleur ήταν μίζερο να είστε σίγουροι πως δεν θα είχε μείνει όρθιο. Η αισθητική έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη απ΄ όσο φανταζόμαστε. Η Τέχνη άυλη μεν πανίσχυρη δε!
- Αυτό το οποίο ενόχλησε πάρα πολύ τους συμμάχους είναι πως αμέσως μετά τη απελευθέρωση (ο Lieb συνόδευε τα στρατεύματα στην προέλασή τους προς το Βερολίνο) οι… Γαλλίδες έκαναν ό,τι μπορούσαν να είναι κομψές και ελκυστικές! Εκλήφθη ως μία ασέβεια από τους στρατιώτες, οι οποίοι έδιναν τη ζωή τους ή την σωματική ακεραιότητά τους στις άγριες συνθήκες του πολέμου… Σε απελευθέρωσαν που σε απελευθέρωσαν madame. Μην γίνεσαι τουλάχιστον τόσο προκλητική! Περίμενε πρώτα να φύγουν! Ισχύει και για πολλά ακόμα στη ζωή και είναι μία αξιοσημείωτη και απρόβλεπτη παρατήρηση!
Συμπέρασμα: με μια κάμερα στο χέρι μπορείς να πεις περισσότερα ίσως και από μία πέννα…
