Τον Χένρυ Φορντ από όσα έχω διαβάσει τον εκτιμώ… καθόλου! Στυγνός εργοδότης, μάλλον φιλοναζιστής και ως εκ τούτου αντισημίτης και πόσα άλλα ακόμα, η απόλυτη έκφραση του καπιταλιστικού συστήματος των αρχών του εικοστού αιώνα. Ωστόσο αυτός ο Φορντ είχε μία επιπλέον ιδιότητα: εκτός από άπληστος ήταν και… ευφυής. Και το πιο ωραίο συνεισέφερε στην βελτίωση της ποιότητας των χαμηλότερων οικονομικά στρωμάτων πολύ περισσότερο απ΄ όσο “άλλοι” διατείνονται ότι επιδιώκουν!
Ο Φορντ σκέφτηκε άκρως… καπιταλιστικά: ήθελε να κατασκευάσει ένα αυτοκίνητο, το οποίο θα έπρεπε να μπορούν να το αγοράσουν οι… εργάτες του! Αυτή η απλή μα και θαυματουργή σκέψη τον οδήγησε στην επόμενη, η οποία δεν ήταν άλλη από την εφεύρεση της γραμμής παραγωγής. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να μειώσει τόσο πολύ το κόστος του αυτοκινήτου του, ώστε να καθίσταται εφικτό για έναν εργαζόμενό του να το αποκτήσει. Η αλήθεια είναι πως και ο εργαζόμενος πλέον μετατρεπόταν σε ένα κατά κάποιον τρόπο “εξάρτημα” ή εργαλείο στη γραμμή παραγωγής, αλλά τουλάχιστον φεύγοντας από τη μονοτονία του… 16 ή 18ώρου του, θα πήγαινε στο σπίτι του με αυτοκίνητο (εντάξει, υπερβάλλω ελαφρώς)! Παρεμπιπτόντως το μόνο χρώμα το οποίο διέθετε ήταν το μαύρο, λέγοντας χαρακτηριστικά “πως μπορείτε να επιλέξετε όποιο χρώμα θέλετε αρκεί να είναι μαύρο!” Μάλλον θα ήταν το…. φθηνότερο για να παραχθεί!
Η Ελληνική οικονομία ακολουθεί πιστά το δόγμα του Φορντ, όσον αφορά την απληστία της, αλλά υστερεί στην ευφυία της! Διότι εργοστάσιο χωρίς να μπορούν να πωληθούν τα προϊόντα του, αφού δεν μπορούν οι εργαζόμενοι σε αυτό να τα αγοράσουν αργά ή γρήγορα θα κλείσει. Και αυτή τη στιγμή όλο και περισσότεροι δεν μπορούν να τα αγοράσουν.
Αυτό φαίνεται να είναι –εκτός της άλλης κοινωνικής κατρακύλας- και η συνέχεια.
