Φαίνεται κάπως περίεργο ή μάλλον αστείο για τα Ελληνικά δεδομένα, αλλά ένας θαυμάσιος δείκτης οικονομικών προβλέψεων είναι αυτός των… ουρανοξυστών. Κατά κάποιον τρόπο οι ουρανοξύστες προβλέπουν τις μεγάλες μεταβολές στις οικονομίες. Είναι χαρακτηριστικό πως το ύψος τους συνδέεται με μία μεγάλη κρίση στην οικονομία. Τα υψηλότερα κτίρια κατασκευάστηκαν την περίοδο πολύ μεγάλων υφέσεων.
Θα σας αναλύσω σε επόμενο το θέμα διεξοδικώς. Βλέπετε λοιπόν πως ένας πολιτικός μηχανικός μπορεί να εκτιμήσει με τον τρόπο του τις εξελίξεις.
Αλλά ποιό το νόημα ή μάλλον το κίνητρο αυτού του άρθρου;
Η Ελλάδα δεν διαθέτει κουλτούρα ουρανοξυστών, αλλά… κινητών. Και ένα συγγενικό μου πρόσωπο μου ανέθεσε την έρευνα αγοράς για την αγορά κινητού. Σπουδαίο ζήτημα θα μου πείτε.
Το ίδιο άτομο μου είχε αναθέσει ακριβώς την ίδια εργασία πριν από τέσσερα χρόνια.
Δεν είμαι πωλητής κινητών τηλεφώνων ούτε γνωρίζω πολλά σχετικά με την αντοχή τους στον χρόνο. Από υψηλή τεχνολογία ωστόσο γνωρίζω και μπορώ σε έναν βαθμό να εκτιμήσω τα προιόντα.
Πριν από τέσσερα χρόνια λοιπόν επιλέχτηκε ένα SONY αντί 170 ευρώ. Ενα τηλέφωνο, το οποίο απέδειξε την αντοχή του και λειτουργεί αρκετά καλά και σήμερα, απλώς έχει εξαντληθεί η μπαταρία του.
Πριν από λίγες ημέρες, αποφάσισα να ανιχνεύσω την αγορά. Η διαπίστωση με σόκαρε:
Μέχρι των 200-250 ευρώ, δηλαδή ενός ευκαταφρόνητου ποσού δεν υπήρχε σχεδόν καμία επιλογή παρά μόνον από Κινέζικα προϊόντα. Κατόπιν μέχρι τα 750 περίπου υπήρχαν πολύ λίγες επιλογές και από 750 και άνω (και 1000 ευρώ και πέραν) μία σημαντική γκάμα επιλογών κυρίως από τις δύο μεγάλε ςεταιρείες του χώρου, την Apple και την Samsung.
Αμέσως διείδα την νέα Ελληνική αγορά. Τα υποτιθέμενα φθηνά δεν ήταν φθηνά (200 ευρώ είναι σχεδόν ένας μισθός), τα μεσαία σχεδόν ανύπαρκτα, ενώ τα κορυφαία πρακτικά απλησίαστα.
Και ενώ γνωστές επωνυμίες είχαν εξαφανιστεί οι Κινέζικες, οι οποίες δεν γνωρίζω μπορεί να είναι εξαιρετικές κατέλαβαν την αγορά. Μεσαία “τάξη” πολύ περιορισμένη, διότι 500 ευρώ είναι και πολλά χρήματα αλλά δεν αγοράζεις και κάτι το εξαιρετικό και κατόπιν η ανώτερη τάξη των 1000 ευρώ, όπου υπάρχουν τα κορυφαία κινητά.
Ωστόσο το να διαθέσει κάποιος 1000 ευρώ για ένα κινητό φυσιολογικά θα πρέπει να έχει εισόδημα 60,000 ευρώ ετησίως.
Τι δείχνει λοιπόν αυτή η εντελώς πρόχειρη και ενδεχομένως ανακριβής ανάγνωση της αγοράς των κινητών τηλεφώνων;
Πως οι “φτωχοί” ή έστω χαμηλού εισοδήματος θα πληρώνουν πολύ ακριβά κάποια μη επώνυμα προϊόντα, η μεσαία τάξη σχεδόν ανύπαρκτη θα είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ενώ ένα τμήμα του πληθυσμού θα μπορεί να απολαμβάνει τα καλύτερα, σε απαγορευτικές όμως τιμές για τους περισσότερους.
Μία απλουστευμένη αλλά νομίζω και ενδεικτική κατάσταση της νέας Ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας, η οποία προσσεγγίσει τον τρίτο Κόσμο.
Τελικά τι προτάθηκε;
Ενα Κινέζικο στην τιμή των 199,00 ευρώ, το οποίο μπορεί να αποδειχθεί και πάρα πολύ καλό. Αλλά οι επιλογές ήταν περιορισμένες.
