Διάβασα πως το δημοτικό συμβούλιο της Μαδρίτης ενέκρινε ένα ειδικό κανονιστικό πλαίσιο προδιαγραφών για τα καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης. Οι νέοι –σωστοί- εκ πρώτης όψεως πολεοδομικοί κανονισμοί αποκλείουν περίπου το 95% των διαθεσίμων διαμερισμάτων από τις γνωστές πλατφόρμες. Όταν αναφέρομαι σε πολεοδομικούς κανονισμούς εννοώ περιορισμούς ως προς την κοινή είσοδο και ανάλογα μέτρα διαχωρισμού της χρήσης των χώρων μεταξύ μονίμων κατοίκων από περιστατικών επισκεπτών – τουριστών.
Σε συνδυασμό μάλιστα με τις επιπτώσεις στις πόλεις από τον ανεξέλεγκτο τουρισμό, την αύξηση των ενοικίων για τους ήδη υπάρχοντες κατοίκους και την απώλεια εσόδων (το προσφιλές σπορ των κυβερνήσεων) όλη αυτή η φρενίτις δεν θα έχει καλή κατάληξη.
Αυτό έπρεπε να είναι αναμενόμενο. Ποτέ δεν πρόκειται να γίνει δεκτό ένα μέσο μαζικού πλουτισμού και μάλιστα χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια. Θυμηθείτε και την περίπτωση του Ελληνικού χρηματιστηρίου την δεκαετία του 90 στην Ελλάδα, όπου δημιουργήθηκε μία ανάλογη ψευδαίσθηση με τελικό αποτέλεσμα την απώλεια πάρα πολλών περιουσιών.
Γενικά θα έχετε κατά νου πως μαζικός πλουτισμός δεν υφίσταται ούτε καν σαν έννοια. Και αυτό είναι μία παράπλευρη θετική εξέλιξη, διότι αναγκαστικά θα πρέπει κάποιος να κινηθεί σε επίπεδα νοήμονος πλουτισμού, συνεπώς δημιουργικότερου και με ουσιαστική ενασχόληση.
