Προ-χθες παρακολούθησα την επική ταινία “Ο Κύριος Αρκαντίν” με τον Orson Wells και σε δική του σκηνοθεσία.
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής πολλά σημεία της δεν μου άρεσαν (εντελώς υποκειμενική άποψη αυτή). Θαυμάσια κινηματογράφηση, πολύ ωραία υπόθεση, αλλά η ηθοποιία δεν με ικανοποίησε, ούτε και το στυλ, το οποίο μαζί με τη συνδρομή της μουσικής το μετέτρεπε στιγμές-στιγμές σε κωμωδία.
Αλλά δεν θα γίνω… κριτικός, ας φτιάξω πρώτα μία αντίστοιχη και μετά να μιλήσω.
Ήθελα όμως να σταθώ σε δύο σημεία:
1. Στο παράξενο όνειρο του μυστηριώδους Κυρίου Αρκαντίν
&
2. Στον μύθο του βατράχου με τον σκορπιό.
Στο πρώτο ο Κύριος Αρκαντίν είδε στο όνειρό του πως ήταν σε ένα νεκροταφείο και πως όλοι οι νεκροί ήταν πολύ μικρών ηλικιών. Έγραφαν στις πλάκες των τάφων ηλικίες 19-22-25-20 και αυτό του φάνηκε πάρα πολύ παράξενο. Τότε συνάντησε έναν γέρο, μόνο του και τον ερώτησε:
“Μα γιατί σε αυτόν τον τόπο πεθαίνουν όλοι τόσο νέοι”;
“Όχι”, του απάντησε ο γέρος. “Στους τάφους δεν γράφουμε την ηλικία, αλλά πόσα χρόνια ήσαν φίλοι”, (με κάποιον άλλον).
Γι αυτό η φιλία είναι το πλέον σημαντικό δώρο στον άνθρωπο.
Στην δεύτερη ιστορία, ο Κύριος Αρκαντίν διηγήθηκε τον μύθο του βατράχου και του σκορπιού.
“Ένας σκορπιός ήθελε να διασχίσει ένα ποτάμι. Ζήτησε τότε από έναν βάτραχο να τον πάρει στην πλάτη του και να περάσουν μαζί απέναντι. Ο βάτραχος, όμως του αποκρίθηκε πως δεν θα το έκανε, διότι ο σκορπιός μπορούσε να τον δαγκώσει. Μα ο σκορπιός του αποκρίθηκε, πως δεν θα ήταν λογικό αυτό, γιατί εάν τον δάγκωνε θα πνίγονταν και οι δύο μαζί…
Με αυτό το επιχείρημα, ο βάτραχος πείστηκε και πήρε τον σκορπιό στην πλάτη του να τον μεταφέρει απέναντι. Στα μέσα όμως περίπου της διαδρομής ένοιωσε έναν φοβερό πόνο στην πλάτη του και κατάλαβε πως ο σκορπιός τον δάγκωσε.
Γιατί το έκανες αυτό τον ερώτησε βυθιζόμενος πλέον (μαζί και με τον σκορπιό), αφού τώρα θα πνιγούμε και οι δύο; Αυτό ήταν παράλογο. Ναι συμφωνώ μαζί σου και έχεις δίκιο απάντησε ο σκορπιός. Αλλά βλέπεις αυτός είναι ο χαρακτήρας μου.”
Όταν διαχειρίζεστε σκορπιούς μην βασίζεστε ποτέ στην λογική. Ο χαρακτήρας κερδίζει πάντοτε.
Σημ. Στην εν λόγω ταινία έπαιζε μία εξαίρετη Κατίνα Παξινού…