Διαβάζοντας ένα μυθιστόρημα του μεγίστου Φ. Ντοστογιέβσκη (το γράφω, όπως είναι γραμμένο) βρήκα στις τελευταίες λευκές σελίδες του βιβλίου σημειωμένα με μολύβι από τον πατέρα μου κάποια ρητά του Ισοκράτη:
Θεωρώ σκόπιμο να τα μοιραστώ μαζί σας, διότι γράφτηκαν από έναν νέο 24 ετών τότε.
“Μηδενί συμφοράν ονειδίσης κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον.”
Καμία συμφορά μην κοροϊδεύεις γιατί η τύχη είναι κοινή και το μέλλον αόρατον.
“Ου γαρ τοις ψηφίσµασιν αλλά τοις ήθεσιν καλώς οικείσθαι τας πόλεις.””
Οι πόλεις διοικούνται καλώς όχι με τους νόμους, αλλά με την ηθική συμπεριφορά των πολιτών.
Σοφία μόνον κτημάτων αθάνατον.”
Δεν χρειάζεται μετάφραση. Εμπεριέχει εντελώς… άγνωστες λέξεις.
Και το επίκαιρο:
“Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν.”
Το ήθος των πολιτών είναι όμοιο με το ήθος των κυβερνώντων τους.
Γιατί το 1946; Διότι το βιβλίο φέρει την ημερομηνία 12-12-1946.
Στο τέλος όμως και κάτι από τον Ολυνθιακό του Δημοσθένη:
“Δεῖ δὲ χρημάτων, καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν ἔστι γενέσθαι τῶν δεόντων.”
Ποιο είναι το βιβλίο;
Ο Παίκτης!
Σωστός ο… “παίκτης”!
