Ο ορισμός της εννοίας της δικτατορίας μπορεί να είναι πολλαπλός. Μπορεί να “φαίνεται” πως έχεις δημοκρατία, αλλά στην πραγματικότητα αυτή να είναι η επικάλυψη με σοκολάτα μίας τούρτας, η οποία είναι σάπια και μουχλιασμένη. Η σύγχρονη μορφή δικτατορίας έχει εξελιχθεί. Δεν χρειάζεται ένα αστυνομικό κράτος ούτε η επιβολή λογοκρισίας. Αρκεί τα (άυλα και έντυπα) μέσα, τα οποία διαμορφώνουν την “κοινή γνώμη” (ευγενικός προσχηματικός τίτλος της… αγέλης) να ανήκουν εκεί που πρέπει.
Προχθές άλλη μία ιστορική εφημερίδα, η οποία παρέπαιε εδώ και καιρό πέρασε στα χέρια “επιχειρηματία” συμπληρώνοντας το ψηφιδωτό ενός άκρως ελεγχόμενου τοπίου στον έντυπο δημοσιογραφικό χώρο. Μπορεί πάρα πολλά πλέον να διαχέονται στην κοινωνία μέσω των ηλεκτρονικών μέσων αλλά η αξιοπιστία του εντύπου παραμένει.
“Γράφτηκε και τυπώθηκε με μελάνι σε χαρτί και μοιράστηκε σε χιλιάδες αναγνώστες, οι οποίοι και το αγόρασαν.”
Αυτή η ιστορία δεν είναι καινούργια. Έχει ξεκινήσει εδώ και πολλές δεκαετίες (από το ’80) και σιγά-σιγά διάβρωσε την κοινωνία με τον αποτελεσματικότερο τρόπο. Το ελεύθερο τηλεοπτικό περιβάλλον αρχικά και κατόπιν τον τύπο. Προσέξτε και μία λεπτομέρεια. Ενώ όλοι (χμ…) θεωρούν πως η έντυπη μορφή δημοσιογραφίας έχει σχεδόν πεθάνει, εκεί στρέφονται τα μεγάλα κεφάλαια. Άρα δεν φαίνεται καθόλου να έχει πεθάνει.
Από τη στιγμή κατά την οποίαν ένα μέσον φεύγει από τα χέρια των δημοσιογράφων (με τις καλές και τις κακές τους στιγμές) και περνά στα χέρια πολιτικών κομμάτων (άρα εντελώς στρεβλής και διαβλητής μορφής) και επιχειρηματιών (όπου εδώ ουδείς γνωρίζει) δεν υπάρχει καμία αξιοπιστία.
Είσαι ό,τι τρως και σκέφτεσαι ό,τι διαβάζεις.
Η μεγαλύτερη όμως παρανόηση αφορά τους αναγνώστες και την επικρατούσα οικονομική άποψη. Δεν χρειάζεσαι κεφάλαια να στηρίξεις ένα μέσον. Αναγνώστες χρειάζεσαι. Και όταν ο ελεύθερος τύπος πεθαίνει σημαίνει πως δεν υπήρχαν αρκετοί αναγνώστες για να προσλάβουν και να στηρίξουν την ελευθερία. Όπως δεν υπάρχουν να στηρίξουν ένα ποιοτικό τηλεοπτικό δίκτυο ή μία κινηματογραφική βιομηχανία υψηλής στάθμης.
Υπάρχει δυνατότητα αναστροφής; Είναι το μεγάλο μου ερώτημα, το οποίο μη βιαστείτε να το απορρίψετε. Ο θάνατος της ελεύθερης δημοσιογραφίας μετασχηματίζει τους αναγνώστες σε δούλους και καμιά φορά και οι δούλοι εξεγείρονται.
