Μη με παρεξηγήσετε για τα επόμενα, αλλά είμαι σίγουρος πως θα κατανοήσετε το πνεύμα με το οποίο τα γράφω. Πρέπει να σας εκμυστηρευτώ πως ποτέ μου δεν ένοιωθα, αυτό, το οποίο ονομάζουμε… επιτυχημένος. Τουλάχιστον με τη συμβατική έννοια. Επιτυχημένος, ως προς τι; Προσθέσατε και μία τάση “απόκρυψης” και χαρακτήρα και πολύ μακράν ο όρος αυτός απηχεί την προσωπική μου στάση ζωής.
Συνήθως όμως η επιτυχία αφορά πλούτο, εξουσία, δύναμη πολιτική ή στρατιωτική, κάτι τέλος πάντων με βάση υλικά και κοσμικά κριτήρια. Σύμφωνοι! Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό και σαφώς ισχύει. Διότι και τα υλικά αποτελούν ένα κριτήριο.
Πριν από πολλά χρόνια, όταν δεν είχα και αντικείμενο (λόγω παρατεταμένης ανεργίας), έκανα βόλτες στο λιμάνι για να… σκεφτώ! Ένα δε, θυμάμαι απόγευμα, ίσως αργά το μεσημέρι, πάντως μία όχι ώρα αιχμής βλέπω ένα πολύ ακριβό τζιπ με ταχύτητα να εισέρχεται στον απαγορευμένο για άλλα αυτοκίνητα χώρο και να κατευθύνεται προς ένα ελλιμενισμένο γιοτ. Γνωρίζω και από αυτοκίνητα, αλλά και από… γιοτ. Δε θα σας αναφέρω όμως λεπτομέρειες, διότι αν και πολλά χρόνια (άνω των 20) μπορεί να είναι κάτι από όλα αυτά αναγνωρίσιμο.
Είδα μία ασυνήθιστη κινητικότητα στο γιοτ και κατόπιν βλέπω έναν κάπως εύσωμο τύπο με άψογο κοστούμι γύρω στα 40 (εγώ θα ήμουν τότε έως 30) να κατεβαίνει με ύφος και με χαρακτηριστικές κινήσεις να πηγαίνει στο γιοτ και να το επιθεωρεί. Βγήκαν και κάποιοι τότε και του έδειχναν διάφορα και μετά από όχι πολύ ώρα φαίνεται πως η συναλλαγή έκλεισε.
Προφανώς επρόκειτο για την αγορά του από αυτόν τον επιχειρηματία.
Η υπεροψία και το υπερεγώ ήταν τόσο έντονα, ώστε και από απόσταση ξεχείλιζαν· ήμουν κι εγώ –όχι περίεργος- παρατηρητικός, ως συνήθως της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ωστόσο υπήρχε “κάτι”, το οποίο δεν ταίριαζε με την όλη κατάσταση.
Προσέξτε! Δεν είμαι ενάντια στον πλούτο. Αυτό είναι πολύ μεγάλο σφάλμα ή παρανόηση να το σκεφτεί κάποιος για εμένα. Αντιθέτως! Θεωρώ ευλογία τον πλούτο και απεχθάνομαι ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ τη φτώχεια. Είναι ο μόνος δίκαιος πόλεμος, τον οποίον πρέπει να κηρύξει η ανθρωπότητα: αυτός εναντίον της φτώχειας και των συνεπακόλουθων της.
Αλλά, τι δεν ταίριαζε;
Σας δήλωσα πως γνωρίζω από… γιοτ! (Είπαμε τα πάω καλά με τον πλούτο)! Αλλά το γιοτ, γνωστής Ιταλικής φίρμας και μετρίου μεγέθους προς την μικρή κλίμακα, ήταν… μεταχειρισμένο! Και φυσικά δεν είναι κακό να αγοράσεις μεταχειρισμένο οτιδήποτε. Τα μεγέθη για να αποκτήσετε μία εικόνα ήταν αυτό του αυτοκινήτου της τάξεως των 120,000 ευρώ (εάν ήταν αγορασμένο καινούργιο), ενώ το γιοτ της τάξεως των 650-800 χιλιάδων ευρώ (στην κατάσταση του μεταχειρισμένου).
Δεν είναι αμελητέα τα ποσά, αλλά ούτε και τόσο απόμακρα. Πολλοί στην Πάτρα άνετα μπορούσαν και τότε, αλλά κι τώρα να τα διαθέσουν. Και προσωπικά γνώριζα από τον κατασκευαστικό τομέα αρκετούς. Αλλά το ύφος με προκαλούσε για ένα μόνο, ασχέτως εάν εγώ δεν είχα ούτε μισό ευρώ (τότε ήταν σε δραχμές, τα έχω μετατρέψει) και ασχέτως εάν η διαφορά στην ηλικία μας ήταν σχετικά μικρή.
Ήθελα απλά να του απευθυνθώ και να του πω (δεν το έκανα βεβαίως):
“Που πα’ ρε Καραμήτρο με ύφος 100 καρδιναλίων για να αγοράσεις ένα… μεταχειρισμένο γιοτ;” (διότι αυτή ακριβώς θα ήταν η σκέψη ενός πραγματικά πλουσίου)!
Ας ερχόσουν με Rolls Royce των 400 χιλιάδων και να αγόραζες κατακαίνουργιο γιοτ 10 εκατομμυρίων (τουλάχιστον) και χαλάλι σου το ύφος!
Παιδιά! Προσέχετε τις… ασυμβατότητες, ακόμα και όταν αυτές αφορούν σχετικά μεγάλα μεγέθη! Έχω άδικο;
