Πολύ συχνά στην ζωή μας διερχόμαστε από μία κατάσταση, όπου όλα τείνουν προς το χειρότερο (τουλάχιστον, όπως εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να το αντιληφθούμε).
Για μεγάλα, έως πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα, τίποτα δεν δείχνει να πηγαίνει καλά ή να βελτιώνεται. Κάθε άλλο!
Η συνήθης αντίδραση είναι μία βαθμιαία τάση να κατηγορούμε κάποιους ή κάτι και εφ΄ όσον αυτή η κατάσταση δεν μεταβάλλεται να αντικαθίστανται όλα τα θετικά μας συναισθήματα με θυμό, οργή και μίσος. Και όλα τα προηγούμενα με την θεμελιώδη για εμάς παραδοχή, πως συντελείται μία τεράστια αδικία εις βάρος μας.
Ίσως όμως να έχουμε υπεισέλθει σε μία κατάσταση ενιαυτού.
Τι είναι ο ενιαυτός;
Είναι μία περίοδος εξαγνισμού και εξιλέωσης από κάτι, το οποίο δεν είναι εύκολο να προσδιορισθεί. Δεν πρόκειται κατ΄ανάγκην για τιμωρία μίας πράξης μας (αυτή η ερμηνεία είναι δική μου). Μπορεί να αποτελεί αντιστάθμισμα κάποιου σπουδαίου χαρίσματος ή προνομίου, το οποίο απολαμβάνουμε. Μπορεί να είναι αντιστάθμισμα επίσης μίας πράξης συνειδητής ή ασυνείδητης, την οποία κάποτε διαπράξαμε και δεν αξιολογήσαμε το μέγεθος του κακού, το οποίο προκαλέσαμε, αλλά μπορεί να είναι και το αντίτιμο μία ιδιαίτερης εύνοιας της ζωής, την οποία ποτέ δεν θα είχαμε την δυνατότητα να επιλέξουμε.
Ή μπορεί να είναι συνδυασμός όλων των προηγουμένων.
Αφού έχω θέσει σύμφωνα με τον προηγούμενο ορισμό τον ενιαυτό θα πρέπει να σημειώσω τι απαιτεί από εμάς. Κυρίως δύο πράγματα:
1. Την αυτο- ταπείνωση
&
2. Την εντατικοποίηση της προσφοράς μας και της θετικής συνεισφοράς μας στην ζωή και τους άλλους, ανεξαρτήτως εάν εμείς κινούμαστε στο χείλος του κρημνού ή… κατακρημνιζόμεθα.
Η αυτο- ταπείνωση είναι τεραστίας σημασίας. Ξέχασε προς στιγμή ποιός ή ποιά είσαι ή νομίζεις πως είσαι. Απόλαυσε την διάχυση του διαλυμένου σου εαυτού μέσα στην ροή της ανθρωπότητας και απλώσου, όσο περισσότερο μπορείς, ώστε να βιώσεις την ολότητα και πως είσαι τμήμα της. Μα όσο περισσότερο απλώνεσαι, τόσο λεπτότερη θα γίνεται η επιφάνεια του υλικού σου. Τι ανησυχείς όμως; Δικό σου είναι και ποτέ δεν το χάνεις. Αυτό είναι η αυτο- ταπείνωση.
Η δεύτερη απαίτηση είναι επίσης απλή. Απάντησε σε ό,τι αρνητικό σου συμβαίνει με το αντίθετό του και σε μεγαλύτερη ποσότητα.
Υφίστασαι αδικία; Γίνε δικαιότερος. Υφίστασαι κακία: Γίνε καλύτερος. Και όχι μόνον αυτό, αλλά θέσε τον εαυτό σου στην διάθεση των άλλων. Ίσως δεν μπορείς να αντιληφθείς πως αυτή η περίοδος είναι από τις ελάχιστες στην ζωή σου, κατά την οποίαν θα έχεις τον χρόνο να βοηθήσεις άλλους και να προσφέρεις. Αφού πρακτικά δεν μπορείς να κάνεις και πολλά για τα δικά σου προβλήματα (είπαμε κατρακυλάς σαν πέτρα στον γκρεμό) ασχολήσου με τα προβλήματα των άλλων και βοήθησε τους!
Ο ενιαυτός τότε μετατρέπεται από μία άγονη και θλιβερή περίοδος πόνου σε μία εξαιρετικά δημιουργική προετοιμασία για την λαμπρή συνέχεια. Αλλά ΜΟΝΟΝ εάν έχεις τηρήσει τις δύο προηγούμενες απαιτήσεις.
Διότι, όπως δεν σας εξήγησα ακόμα, ο ενιαυτός έχει προκαθορισμένη διάρκεια. Και μάλιστα όπως αντιλαμβάνεσθε από την ετυμολογία της λέξης θα ήταν σαν να λέγαμε σήμερα “εννεατία”, μία περίοδο δηλαδή διαρκείας… οκτώ ετών! Ναι, ο μέγας ενιαυτός είχε διάρκεια… οκτώ ετών! Διότι μην ξεχνάτε η λέξη είναι Ελληνική και το αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα θόλωνε και ολίγον τα νερά κερδίζοντας ένα έτος από την διάρκεια των δυσκολιών!
Μετά λοιπόν από αυτήν την διάρκεια ή όση άλλη μπορεί να προβλέπεται της κακοδαιμονίας σας ΠΡΕΠΕΙ να κλείσετε εσείς οι ίδιοι τον κύκλο και όχι να τον αναπαραγάγετε (από συνήθεια ή εσωτερική μιζέρια και κακομοιριά) ενώ έχει ήδη ολοκληρωθεί.
Άλλωστε υπεισέρχεστε σ’ έναν άλλο κύκλο, φαύλο όμως αυτήν την φορά, ο οποίος δεν είναι καν κύκλος αλλά σπείρα και η οποία σας οδηγεί σε χειρότερα μονοπάτια μέχρι ενός οδυνηρού και κυριολεκτικά καταστροφικού τέλους.
Ο ενιαυτός όμως δεν αφορά μόνο ανθρώπους. Αφορά και κοινότητες ανθρώπων και κράτη και οτιδήποτε άλλο ακόμα.
Και εκεί διακρίνεται η ποιότητα του κάθε ανθρώπου και της κάθε κοινωνίας. Και εκεί αποκαλύπτονται και τα πραγματικά συστατικά στοιχεία. Και εκεί ξεγυμνώνονται και οι δικαιολογίες.
Εν κατακλείδι όταν όλα πηγαίνουν για μεγάλο διάστημα πολύ έως πάρα πολύ άσχημα, το πιθανότερο είναι να είσαι σε μία κατάσταση ενιαυτού είτε γνωρίζεις την αιτία είτε όχι. Τότε χαμήλωσε και απόλαυσε την μοναδικότητα της κατάστασης και ταυτόχρονα βοήθησε όσο περισσότερο μπορείς τους άλλους.
Κυρίως μην ενδίδεις στο κακό, αλλά με ακόμα περισσότερη ένταση και δύναμη καταπολέμησε το με το να κάνεις περισσότερο καλό.
Διότι δεν είσαι εδώ να χάνεις το χρόνο σου μόνο για να πολεμάς το σκοτάδι αλλά κυρίως για να δημιουργείς περισσότερο φως.
Σημ.: Η ευρύτερη ερμηνεία πέραν της εννοίας της τιμωρίας, την οποίαν αποδίδω στην λέξη “ενιαυτός” είναι δική μου.
