Γουστάρω πάρα πολύ να διαβάζω τα γραπτά (αναμνήσεις) του πατέρα μου. Όχι γιατί ήταν πατέρας μου αλλά για έναν άλλο πάρα πολύ σπουδαίο λόγο:
ΔΕΝ ντρεπόταν για την καταγωγή του!
Στην πραγματικότητα ήταν ένας… βλάχος! Η οικογένεια του όμως δεν ήταν φτωχή. Ήταν με τα δεδομένα της εποχής πάρα πολύ πλουσία! Κι όμως αυτός δεν κράτησε το πλούσιος (εννοώ σε αριθμό… γιδοπροβάτων και εξουσίας) αλλά το… τσοπάνης!
Αυτό ρε παιδιά το γουστάρω πάρα πολύ. Ο παππούς το μόνο που έβλεπε ήταν… γίδια! Αλλά όπως γράφει ο πατέρας μου, στο σπίτι τους δεν υπήρχε ο ύ τ ε ένα… βιβλίο!
Και ο καρά-βλαχας ο πατέρας μου, φεύγοντας από αυτήν την μάταιη ζωή άφησε πίσω του περισσότερα από δέκα χιλιάδες βιβλία, να μην αναφέρω πόσα έγραψε και πόσα παραμένουν ανέκδοτα (ακόμα)! Και διαβασμένα ΟΛΑ από τον ίδιο!
Διαβάζω με πόσες δυσκολίες πήγαινε στο σχολείο, είπαμε ο παππούς μόνο γίδια έβλεπε και όταν άκουγε για γράμματα τον έπιανε αλλεργία και φυσικά ΔΕΝ τον υποστήριζε. ‘Ώρες περπατούσε ξυπόλυτος για να μορφωθεί… Μάλιστα κάπου γράφει (θα το δημοσιεύσω στο μέλλον), πως ένας τράγος τον…. κουτούλησε στο αλώνι, όταν ήταν μικρός! Και επιπλέον ήταν και ανάπηρος (ποτέ του δεν το… διεκδίκησε για το… επίδομα)! Βλάχος ήταν όχι ξευτιλισμένος!
Γιατί το γράφω αυτό; Όχι παιδιά, όχι για τον πατέρα μου, ένας άλλος άνθρωπος ήταν και απλώς τον μνημονεύω.
Τον αναφέρω, διότι δεν κράτησε το “πλούσιος”, αλλά το “μορφωμένος”!
Γι΄ αυτό και τον γουστάρω, αλλά ως προσωπικότητα και όχι σαν κάποιον με τον οποίον έχω σχέση!
Και τα γράφω αυτά, διότι προχθές περπατώντας μέσα από το πλήθος των εντελώς ασφυκτικά γεμάτων καφετεριών, σε ένα περίπτερο, το οποίο ανήκει σε αλλοδαπό γειτονικής χώρας, η κόρη του, η οποία δουλεύει εκεί νυχθημερόν, διάβαζε ένα βιβλίο.
Θυμηθείτε το αυτό, όταν θα πηγαίνουμε μετανάστες στην γειτονική χώρα και θα ξεπουλάμε κάθε ίχνος εθνικής περιουσίας για ένα ξεροκόμματο…
