Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Ο Ήχος μίας Μικρής Κατολίσθησης των Πρανών στη Διώρυγα της Κορίνθου

(Παρατηρήστε στο τέλος τη σκόνη)

Η Διώρυγα της Κορίνθου είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα ομορφότερα τεχνικά έργα του πλανήτη μας. Παραδέχομαι πως δεν είμαι αμερόληπτος. Το γεγονός πως ευρίσκεται και στην Κορινθία, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα πολιτισμού παγκοσμίως με προκαλεί ακόμα περισσότερο. Δεν είναι μία διώρυγα, είναι ένας τόπος, όπου η μυθολογία και η ιστορία κρύβεται κάτω και από την τελευταία της πετρούλα.

Επιπροσθέτως, η ιδέα της Πελοποννήσου, όπως αποκόπτεται από τη Στερεά Ελλάδα, μέσω του θαυμαστού αυτού έργου με συναρπάζει ακόμα περισσότερο. Ένα μεσημέρι του καλοκαιριού του 2019 περπατούσα και κινηματογραφούσα σε μία από τις πολλές γέφυρες της διώρυγας. Και τότε άκουσα τον ήχο της μικρής αυτής κατολίσθησης. Δεν ήταν όμως ορατή από το σημείο στο οποίο ευρισκόμουν ούτε ήταν δυνατόν να… αιωρηθώ!

Πίστεψα πως θα την προλάβαινα και γι΄ αυτό διέκοψα απότομα τη λήψη αλλά τελικά ήταν μόνο μία μικρή πτώση των χαλαρών πρανών με τη σκόνη τους… (ευτυχώς)! Βλέπετε η φύση σου δίνει κάτι και ταυτόχρονα σου το παίρνει. Εάν τα εδάφη ήταν βραχώδη και όχι αργιλώδη θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο (εάν όχι αδύνατο) να σκαφτεί και να διανοιχτεί. Από την άλλη όμως τα πρανή της δεν είναι σταθερά.

Και κάτι… άσχετο, αλλά μόλις μου ήρθε στο μυαλό γράφοντας τα προηγούμενα, άγνωστον το γιατί· ένας συνειρμός, μάλλον διότι αναφέρομαι σε εδάφη. Στο Μανχάταν στη Νέα Υόρκη θα παρατηρήσετε πως οι ουρανοξύστες είναι σε κάποια σημεία (στο μέσον και στην άκρη προς το λιμάνι) και όχι αλλού. Γιατί; Διότι το βραχώδες υπόστρωμα επάνω στο οποίο θεμελιώνονται με πασσάλους είναι πιο κοντά στην επιφάνεια. Στα άλλα σημεία είναι πολύ βαθύτερα και ως εκ τούτου η ανέγερση ενός κτιρίου αυτής της εμβέλειας καθίσταται ακόμα περισσότερο δαπανηρή.

(Κινηματογραφήθηκε τυχαία στις 19-07-2019)

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)