Όταν κρατάς ένα περίστροφο στα χέρια σου σκέφτεσαι πως αυτό ΔΕΝ σκοτώνει. Είναι η σφαίρα εκείνη, η οποία έρχεται σε επαφή με το ανθρώπινο σώμα και όχι το περίστροφο. Το περίστροφο, εκείνο, το οποίο καθορίζει είναι τα δυναμικά χαρακτηριστικά της βολίδας (ταχύτητα και μέγεθος διαμετρήματος). Αυτό ισχύει για κάθε μορφή καταστροφικής αλληλεπίδρασης με υλικά αντικείμενα.
Σκεφτόμουν λοιπόν, πως εάν ο άνθρωπος ήταν άυλος η σφαίρα και τα όπλα, όπως τα γνωρίζουμε δεν θα είχαν κανένα νόημα. Σίγουρα όμως ο άνθρωπος θα εύρισκε τον τρόπο να προκαλέσει το θάνατο στον συνάνθρωπό του. Διότι φαίνεται πως αυτό είναι εγγενές με τη φύση του. Αλλά ποιο θα ήταν αυτό;
Οι λέξεις! Τα λόγια!
Κάθε λέξη, την οποία εκστομίζουμε είναι είτε ένα λουλούδι είτε μία σφαίρα. Διότι αν το προσέξετε καλύτερα, τα εμπόδια, τα οποία μας τίθενται είτε από ανθρώπους είτε από καταστάσεις είναι απλώς εμπόδια. Μας αλλάζουν την πορεία ή αναγκαζόμαστε να σκαρφαλώσουμε και να τα υπερπηδήσουμε. Δεν μας σκοτώνουν όμως. Ενώ οι λέξεις! Πείτε μου! Έχετε ξεχάσει τις λεκτικές προσβολές ακόμα και από τα πρώτα τα χρόνια της ζωής σας, οπόταν θυμόσαστε τον εαυτόν σας;
Εγώ πάντως όχι. Είναι το μόνο, το οποίο θυμάμαι. Από εμπόδια έχουμε συνηθίσει τόσο, ώστε το πρόβλημά αρχίζει από τη στιγμή, όπου ο δρόμος εμπρός είναι ανοιχτός. Το έχουμε ξεχάσει αυτό, πώς υπάρχουν και… ανοιχτοί ορίζοντες!
Αλλά τις λέξεις; Ποτέ δεν τις ξεχνάς.
Σκέψου πολύ καλά πριν μιλήσεις. Εάν στείλεις τριαντάφυλλο, ακόμα και με τα αγκάθια του μικρή ζημιά θα κάνεις και θα στείλεις και την ευωδία του. Εάν όμως στείλεις σφαίρα; Και καμιά φορά ακόμα και οι σφαίρες εξοστρακίζονται και είτε χτυπούν αλλού, εκεί όπου μπορεί να αγαπάς περισσότερο, παρά εκεί που θέλεις να χτυπήσεις είτε επιστρέφουν ακόμα πιο άτσαλα και επικίνδυνα σ’ εσένα.
Σκέψου διπλά και τρίδιπλα προτού μιλήσεις… Οι λέξεις είναι όπως και οι σφαίρες: ΔΕΝ γυρίζουν πίσω… άπαξ και λεχθούν.
