Καθόλου συμπτωματικά εντόπισα στη βιβλιοθήκη ένα βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο του άρθρου, το οποίο γράφτηκε από τον Χρ. Γιαννακού (Χημικού – Καθηγητού Οικονομικού Γυμνασίου Αμμοχώστου) υπό της… Κυπριακής Αστροναυτικής Εταιρίας (!) τον Μάρτιο του… 1963 και στην Κύπρο!
Προσέξτε!
Σε ένα τόσο μικρό νησί πληθυσμιακά, όπως είναι η Κύπρος και το 1963 (όταν πρωτο-γεννήθηκα) υπήρχαν άνθρωποι, οι οποίοι είχαν συστήσει… Αστροναυτική Εταιρία και ενδιαφέρονταν για το εξωτικό ταξίδι στο Διάστημα! Υπήρχε ένας ενθουσιασμός για αυτό το ταξίδι στο άγνωστο. Δε γνωρίζω εάν συνεχίζει αυτή η εταιρία ή έχει αλλάξει όνομα και μορφή, διότι υπάρχει Κυπριακός Οργανισμός Εξερεύνησης Διαστήματος (CSEO). Βέβαια η Κύπρος δεν έχει τις δυνάμεις να στείλει πυραύλους στο Διάστημα, αλλά το γεγονός πως υπάρχουν ερευνητές στο αντικείμενο είναι αξιοσημείωτο.
Γιατί το γράφω τώρα αυτό;
Διότι πλέον η κατάκτηση (θεωρητικά) του διαστήματος δεν ενδιαφέρει κανέναν. Αρχίζω να πιστεύω πως εάν τυχόν προσγειωθούν εξωγήινοι στον περίβολο του Λευκού Οίκου θα τους ζητηθούν άδειες εισόδου (visas) και φυσικά θα… συλληφθούν ενώ εάν συμβεί το ίδιο στο Σύνταγμα στην Αθήνα θα σταλούν στη… Μόρια (υπάρχει ακόμα;) ως παράνομοι μετανάστες.
Αυτή η αδιαφορία γενικώς των κυβερνώντων για τα προγράμματα αυτού του είδους είναι αξιοσημείωτη και επικίνδυνη. Εν τω μεταξύ οι ισχυροί πέραν του Ατλαντικού διέκοψαν πολλά επανδρωμένα προγράμματα για λόγους “ασφαλείας” ενώ κάποτε (όχι πολύ παλαιά) έστελναν πολεμικά αεροσκάφη σε περιοχές, όπου μπορούσες να περπατήσεις στο μολύβι από τα πυκνά πυρά των αντιαεροπορικών. Είναι αντίστοιχη αντίληψη με την περίφημη προστασία των προσωπικών δεδομένων σου, τα οποία όλοι τα γνωρίζουν εκτός από… εσένα.
Όλα πλέον περιστρέφονται στα χρήματα, στα οικονομικά δεδομένα, τους δασμούς, τα φορολογικά και τις τράπεζες. Και ολοένα ο ορίζοντας του απλού ανθρώπου περιορίζεται. Ενώ η προοπτική του διαστήματος υπενθυμίζει πως υπάρχει και άλλος απέραντος χώρος πέραν των τετριμμένων.
Αυτά τα ολίγα τα αναφέρω, διότι σύντομα θα παρατηρήσουμε εκλογές σε πολλές περιοχές του Κόσμου, όπου συνεχώς θα συρρικνώνεται το πεδίο αντιπαράθεσης. Η προοπτική ενός μεγαλεπήβολου στόχου καθίσταται συνεχώς “απαγορευμένη”, διότι θα διευρύνει το πνεύμα και θα ανοίξει φτερά στη φαντασία και τα όνειρα, κάτι, το οποίο είναι ακριβώς το ΜΗ ζητούμενο.
Άνθρωπος στο Διάστημα λοιπόν να πετά και όχι άνθρωπος στη θάλασσα να πνίγεται.
Σημ. Τα προηγούμενα αποτελούν ταυτοχρόνως και ένα τεκμήριο αξιολόγησης της προσφοράς κυβερνώντων στην Ανθρωπότητα.
