Δε γνωρίζω το γιατί, αλλά και όλο πιο κοντά νοιώθω σαν να επαναλαμβάνεται με άλλον τρόπο η περίοδος προ της Οκτωβριανής (η οποία έγινε… Νοέμβριο) Επανάστασης στη Ρωσία. Ένα κοσμοϊστορικό γεγονός, το οποίο ανέκαθεν με ενθουσίαζε αν και η εξέλιξη του μόνο ενθουσιασμό δεν προκαλεί.
Επί της ουσίας όμως δεν παύει να σηματοδοτεί την ανατροπή μίας διεφθαρμένης άρχουσας και εξαιρετικά ολιγάριθμης τάξης, η οποία λυμαινόταν μέσω ενός εξίσου απολυταρχικού τσαρικού καθεστώτος έναν τεράστιο αριθμό απλών ανθρώπων.
Προέκυψε όμως ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος και αυτοί οι απλοί μουζίκοι έπρεπε να πολεμήσουν και να σκοτωθούν στα πεδία των μαχών, όχι για την πατρίδα τους, αλλά για τον πατερούλη τους τον Τσάρο. Αλλά εκείνη την φορά δεν προέκυψε η προβλεπόμενη εκδοχή.
Χωρίς βεβαίως να παραλληλίζω τη σημερινή κατάσταση με την τότε, όσον αφορά τις συνθήκες, δεν μπορώ παρά να διακρίνω κάποιες ανατριχιαστικές ομοιότητες με την πανδημία του κορωνοϊού. Χρονικά συμπίπτουν και οι δύο, η πτώση του Τσάρου (Φεβρουάριο του 1917) και εμφάνισης κορωνοϊού, ένα διάστημα μηνών αδρανείας και πολύ μειωμένης αντίληψης του τι ακριβώς συμβαίνει πραγματικά στην κοινωνία (και εκεί τότε και εδώ σήμερα) και τελικά η έκρηξη τον Οκτώβριο (Νοέμβριο) του ιδίου έτους.
Τα αναφέρω αυτά, διότι τα γεγονότα στα βιβλία της ιστορίας χάνουν τη χρονική τους διάσταση, διότι δεν μπορούν να αποδώσουν στη δισδιάστατη σελίδα τη ροή του χρόνου. Συμβαίνουν με έναν βραδύ ρυθμό, ο οποίος καταλήγει σε μία συγκεκριμένη αλλά τυχούσα ημερομηνία. Η κυβέρνηση τότε του Κερένσκυ (μαζί και ίδιος) δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν τις δυνάμεις, οι οποίες τελικά επικράτησαν και ανέτρεψαν την ιστορία.
Έχω την ίδια αίσθηση πως συμβαίνει και εδώ. Ο πολιτικός κόσμος ούτε έχει καν αντιληφθεί (ή δεν θέλει να αντιληφθεί) πως οι επιπτώσεις των ορθών μεν (αλλά και οικονομικά καταστροφικών δε μέτρων) δεν θα μπορέσουν να αναληφθούν από την Ελληνική κοινωνία. Και επειδή ένα μεγάλο μέρος της αποτελείται από μισθωτούς και συνταξιούχους, οι οποίοι υφίστανται και τη βαρύτερη φορολογία, αλλά η ραχοκοκαλιά των εσόδων είναι ο ιδιωτικός τομέας, (έστω και με προκλητικά ιδιαίτερα στο παρελθόν ευνοϊκούς τρόπους), ο οποίος υφίσταται βαρύτατες απώλειες, σύντομα (η κυβέρνηση) δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στην κανονική πληρωμή μισθών και συντάξεων. Και δεν πρόκειται το ζήτημα να “λυθεί” πάλι με ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων κλπ κλπ ή επιδόματα και παρατάσεις.
Οτιδήποτε ακούγεται και προγραμματίζεται θα αποτύχει, διότι το πρόβλημα στη φτώχεια δεν είναι η διανομή του πλούτου, αλλά η παραγωγή περισσότερου. Και εκεί η Ελληνική κοινωνία και οι κυβερνήσεις της πάσχουν σε απίστευτο βαθμό (είναι θέμα νοοτροπίας μάλλον παρά αντίληψης)· και επιπλέον με τον κορωνοϊό δεν έχουμε τελειώσει…
Ο Οκτώβριος δεν είναι μακριά…
Ο Προφήτης Teucris προφήτευσε
(Προφητεία #34 της 22-04-2020)
