Κάποτε διάβασα σε ένα βιβλίο πως όταν τα ψάρια δεν ευρίσκουν τροφή σε έναν ύφαλο, αλλάζουν… ύφαλο! Και αυτό είναι πολύ λογικό για τα ψάρια. Τι συμβαίνει όμως, όταν και οι επόμενοι ύφαλοι είναι το ίδιο φτωχοί σε τροφή ή όταν υπάρχουν πλούσιοι ύφαλοι, αλλά σε απαγορευτική (για τα ψάρια) απόσταση;
Αυτή νομίζω (από την προσωπική μου αντίληψη και γνώση) είναι η κατάσταση στην αγορά και αναφέρομαι στο λιανεμπόριο κάθε είδους μαζί και τις υπηρεσίες. Αυτό, το οποίο συχνά λέγεται και είναι και μερικώς αλήθεια, πως δηλαδή υπάρχουν χρήματα σε καταθέσεις αλλά λόγω ανασφάλειας παραμένουν εκεί δεν αλλάζει σε τίποτα την κατάσταση. Το χρήμα έχει νόημα ΜΟΝΟ όταν κινείται. Εάν το ψυχολογικό κλίμα είναι αρνητικό δεν κινείται.
Το μεγάλο σφάλμα με τα χρήματα είναι πως νομίζεις πως όσο τα κρατάς τα έχεις. Αυτός είναι ένας μεγάλος μύθος. Η δύναμις του χρήματος έγκειται στην αξιοποίηση του και όχι στη στασιμότητα. Και αυτό εξηγεί και γιατί δεν υπάρχει διαφορά είτε υπάρχουν 100 ευρώ είτε 1000 στην τράπεζα όταν δεν χρησιμοποιούνται. Και εφ΄ όσον αυτό αποτελεί κοινωνική πεποίθηση η οικονομία ΔΕΝ πρόκειται να μεταβληθεί ουσιωδώς.
Από την ακινησία ωστόσο ωφελούνται πάρα πολύ εκείνοι, οι οποίοι… κινούνται. Μάλιστα δεν υπάρχει ασφαλέστερο περιβάλλον να έχεις αδρανοποιήσει τους εν δυνάμει ανταγωνιστές σου με σωρεία αρνητικών ειδήσεων ενώ ταυτοχρόνως εσύ να κερδίζεις ελεύθερο έδαφος. Αυτό ακριβώς γίνεται στην Ελλάδα εδώ και μεγάλο διάστημα και η χώρα μετασχηματίζεται σε οικονομία 2,1 Κόσμου (τρίτου πάντως δεν είναι και δεν προβλέπεται να αλλάξει στο μέλλον, εκτός εάν συμβούν κοσμοϊστορικά γεγονότα διεθνώς).
Άρα είσαι ψάρι και ο ύφαλος στεγνός από τροφή, οι διπλανοί ύφαλοι το ίδιο και οι πλούσιοι πολύ μακριά να τους φτάσεις.
Τι κάνεις λοιπόν;
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω πως υπάρχουν ψάρια, τα οποία επιβιώνουν ΚΑΙ σε φτωχούς υφάλους, διότι τρώνε τα… κοράλλια. Θέλω δηλαδή να πω, πως η αγορά “σηκώνει” και κερδοφόρα ψάρια, σε τομείς μεγάλης και αναγκαστικής κατανάλωσης, έστω και με μειωμένα κέρδη (μεγάλες αλυσίδες).
Αλλά τα περισσότερα ψάρια δεν είναι τόσο μεγάλα και αναρωτιούνται για τη συνέχεια.
Να δούμε τις (υποτιθέμενες) επιλογές μας:
- Μετασχηματίζεσαι από ψάρι σε αετό.
- Μαθαίνεις να τρως κι εσύ κοράλλια.
- Τρως σπανάκι και γίνεσαι Ποπάϋ ή φιστίκι και μετατρέπεσαι σε Σούπερ Γκούφι!
Κατανοείτε άριστα πως τα προηγούμενα είναι σαχλαμάρες παραινέσεις χωρίς καμία πρακτική αξία πέραν του παραινετικού ευφυολογήματος τους. Είναι όπως το για να βγάλεις φτερά πρέπει να πηδήξεις στο γκρεμό. Σίγουρα θα βγάλεις φτερά αλλά σαν άγγελος (ή διαβολάκι) προς τον ουρανό. Αντί να πηδήξεις λοιπόν, καλύτερα βρες ένα σχοινί να καταρριχηθείς ή ένα άλλο μονοπάτι να κατέβεις ή περίμενε εκεί για βοήθεια από κάπου ή κάτι άλλο και ίσως τα καταφέρεις. Πάντως πηδώντας στο γκρεμό θα γίνεις αλοιφή και φτερά δεν βγάζεις.
Αφού τίποτα από τα προηγούμενα δεν μπορείς να κάνεις (αντικειμενικά) τι σου απομένει, το οποίο μπορείς; Ιδού το ερώτημα και ιδού και η απάντηση:
Να αυξήσεις τις επιθυμίες σου! Όχι λίγο, ούτε συντηρητικά. Μα πολύ… πάρα πολύ. Και όσο τα εμπόδια μεγαλώνουν αύξανέ τις ακόμα περισσότερο!
Δεν απαιτεί καμία προϋπόθεση… δεν εξαρτάται από κανέναν. Φαίνεται όμως πως και πάλι δεν έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, αλλά αυτό δεν ισχύει! Αντιθέτως (και αυτό είναι το εξαιρετικό) αυξάνει σε τρομακτικό βαθμό τις δυνάμεις και τις αντοχές σου. Σε τόσο μεγάλο βαθμό μάλιστα, ώστε πλέον η επιθυμία για το καλύτερο σου δίνει… λέπια για να φτάσεις στον επόμενο πλούσιο ύφαλο, τον οποίον τώρα ΔΕΝ νοιώθεις τόσο μακριά όσο προηγουμένως.
Προσέξτε!
Η συρρίκνωση των φιλοδοξιών και των στόχων μέσω κάποιας λογικής μόνο στο τέλος θα σε οδηγήσει και εννοώ όχι το αποτέλεσμα αλλά τη λήξη. Απαίτησε περισσότερα, ώστε να ενδυναμωθείς και απαίτησέ τα από τον εαυτόν σου και όχι από τους άλλους.
Καταλήγουμε λοιπόν στην αρχική παράγραφο και στο πόσο σωστό είναι να αλλάξεις ύφαλο. Αυτό, το οποίο δεν εξηγεί είναι το πώς και το πώς, εδώ έχει να κάνει καθαρά με τις επιθυμίες σου. Αυτό έλειπε από το σκεπτικό και αυτό συμπληρώνουν.
Εάν ωστόσο όντως ο άλλος ύφαλος είναι πολύ μακριά ή δεν υπάρχει, τι να κάνουμε αυτή είναι η ζωή και αυτό είναι μέσα στην επιλογή της επιχείρησης. Αλλά σας διαβεβαιώ: ΠΑΝΤΑ υπάρχει, αρκεί να τον επιθυμήσεις (και όχι απλά να τον αναζητήσεις).
Αυτά είχα να προτείνω.
