Χαρακτηρίστε το όπως νομίζετε: βίτσιο, ιδιοτροπία, εκκεντρικότητα, δεν έχει σημασία, αλλά εμένα μου αρέσουν πάρα πολύ οι… συσκευασίες. Είμαι σίγουρος πως δεν είμαι ο μόνος (πολύ σίγουρος). Αλλά γιατί; Ποια ή ποιος δεν… εκστασιάζεται μόλις πιάσει στα χέρια του το κουτί με το προϊόν, το οποίο τόσο ανυπόμονα περίμενε; Και εάν αυτό είναι κάτι μεγάλο, όπως ένα αυτοκίνητο ή ένα καινούργιο σπίτι, όλα τα προστατευτικά καλύμματα, τα χαρτόνια από τα κουτιά, τα μη χρησιμοποιημένα εξαρτήματα αποτελούν και αυτά τμήμα της συσκευασίας. Το ίδιο και οι επιστολές στο παρελθόν. Οι φάκελοι, ταλαιπωρημένοι από τη διακίνηση στα ταχυδρομεία, αλλά με το σπουδαίο περιεχόμενό τους μέσα άθικτο.
Μαζί και οι… οδηγίες χρήσεως! Μπορεί το αυτοκίνητο να έχει παλιώσει, αλλά το manual, το θέλεις καθαρό και σχεδόν αχρησιμοποίητο, ούτε τσάκισμα στις σελίδες του.
Γιατί;
Στο παρελθόν δεν πετούσα ούτε τα κουτιά από μεγάλα αντικείμενα, όπως εκτυπωτές ή οθόνες, αλλά αυτό κάποια στιγμή κατέστη μη πρακτικό. Βέβαια εάν υπήρχε η δυνατότητα του χώρου, ακόμα θα είχα τα κουτιά από το… 1980! Τώρα διατηρώ μόνο μερικά μικρού μεγέθους (με τις ζελατίνες και τα ενημερωτικά φυλλάδια) και φυσικά τις οδηγίες χρήσεως, ακόμα και για κάτι, το οποίο έχει πάψει να υφίσταται για δεκαετίες!
Γιατί;
Διότι ο άνθρωπος αρέσκεται σε αυτό το χτυποκάρδι του καινούργιου και αχρησιμοποίητου. Η ομορφιά της προσμονής, η οποία χάνεται μόλις ανοίξει η συσκευασία και κρατήσεις στα χέρια σου το προϊόν. Τότε γνωρίζεις σίγουρα ένα: πως αυτό το καινούργιο, το τόσο επιθυμητό για τα οποίο περίμενες ακόμα και καιρό μέχρι να ολοκληρωθεί η παραγγελία έχει μόλις αρχίσει να ακολουθεί το δρόμο της φθοράς και του θανάτου. Τίποτα δεν θα είναι παρόμοιο, όπως την πρώτη στιγμή. Μετά η χρήση και φθορά… και κάποτε το τέλος.
Και πόση απογοήτευση εάν η συσκευασία είναι ταλαιπωρημένη και ακόμα χειρότερα το προϊόν δεν είναι σε καλή κατάσταση. Αλλά δεν σε απασχολεί και τόσο εάν έχεις τη δυνατότητα επιστροφής και αντικατάστασης. Δεν συμβαίνει πάντα όμως αυτό… και κυρίως δεν συμβαίνει με τους ανθρώπους.
Τι μένει όμως;
Η ανάμνηση της προσμονής, της χαράς, της ύπαρξης για μια φορά και μόνον. Οι αναμνήσεις… Και οι συσκευασίες θυμίζουν ακριβώς αυτό: τις αναμνήσεις. Κρατώντας στα χέρια σου πλέον αυτό το κουτί και τις οδηγίες χρήσεως ή τα αρχικά φυλλάδια της αγοράς επαναφέρεις στο νου σου και αναδημιουργείς τα ίδια συναισθήματα, τα οποία ένοιωσες και τότε.
Διότι τις αναμνήσεις του παρελθόντος δεν μπορεί κανείς να σου τις κλέψει. Είναι οι συσκευασίες σου, τις οποίες χαρακτηριστικά διατηρείς με ευλάβεια και προσοχή.
Πρόσεξέ το!
Το προϊόν, το οποίο με τόση χαρά άνοιξες από τη συσκευασία του μπορεί έχει πάψει να χρησιμοποιείται, να έχει χαθεί, να έχει καταστραφεί ή έστω κάπου να είναι παρατημένο. Η χαρά, την οποίαν όμως ένοιωσες τότε ανοίγοντας το κουτί δεν χάνεται ποτέ.
Ποιος είναι ο κίνδυνος;
Να ζεις με το… κουτί, τη συσκευασία. Η τελευταία δεν είναι το προϊόν, δεν έχει σχέση με το προϊόν… αλλά με τη συναισθηματική αξία του.
Ναι! Πέταξε τη συσκευασία! Δεν πειράζει… Τα συναισθήματα της όμως όχι. Είναι η δεξαμενή, η οποία σου θυμίζει πως υπάρχεις ακόμα ως άνθρωπος και μπορείς να αισθανθείς και πάλι, όπως τότε. Βλέπεις τελικά πως ούτε και η συσκευασία είναι τόσο σημαντική.
Γιατί;
Διότι είσαι ΕΣΥ ο άνθρωπος η μοναδική και καλύτερη συσκευασία. Διατήρησέ την και δεν σου χρειάζεται ούτε εκατοστό χώρου. Είναι μέσα σου….
