Ίσως δεν το γνωρίζετε αλλά η φιλοχρηματία και η δίψα του χρυσού στην αρχαία Σπάρτη ήταν σε ασυναγώνιστα επίπεδα.
Υπάρχει μάλιστα -και είναι εντυπωσιακό αυτό- αρχαιότατος χρησμός, ο οποίος αναφέρεται στους Σπαρτιάτες, οι οποίοι ήσαν οι περισσότερο φιλοχρήματοι από όλους τους αρχαίους Έλληνες.
“Η φιλοχρηματία ταν Σπάρταν ολεί, άλλο δε γε ουδέν”.
(Μεταφράζω πέριπου: η φιλοχρηματία κυριαρχεί στην Σπάρτη, όσο τίποτα άλλο)!
Συνέπεια του προηγούμενου ήταν πως οι Σπαρτιάτες ήσαν οι φοβερότεροι… προικοθήρες!
Λόγω του ότι δεν εργάζονταν οι ίδιοι, ο μόνος τρόπος τακτοποίησης της οικονομικής τους κατάστασης ήταν το στυγνό κυνήγι της προίκας. Είχε μάλιστα καταστεί ενδημική ασθένεια!
Χαρακτηριστικά αναφέρεται το ιστορικό γεγονός, πως το 394 οι μνηστήρες των κοριτσιών του Λύσανδρου μόλις πληροφορήθηκαν πως ο πατέρας τους, τους αφήνει μόνο δόξα και καθόλου χρήματα τις εγκατέλειψαν πάραυτα!
Παρεμπιπτόντως ο Λύσανδρος ήταν ένδοξος στρατηγός και ναύαρχος της Σπάρτης και εξαιρετικά δόλιος. Κατά τον Πλούταρχο συνήθιζε να λέγει πως η ύπουλη αλεπού επιτυγχάνει περισσότερα του λιονταριού και πως οι άνδρες εξαπατώνται με τους όρκους, όπως τα παιδιά με τους αστραγάλους (βόλους).
Παρ’ όλα αυτά όμως τις κόρες του θα τις άφησε μάλλον … ανύπαντρες αφού δεν μπόρεσε να εξαπατήσει τους ικανότατους συμπατριώτες του προικοθήρες!
