Ο Ναός του Παντοκράτωρος στην Άνω Πόλη της Πάτρας, αποτελεί (κατά τη γνώμη μου) μακράν το καλύτερο από αρχιτεκτονικής απόψεως θρησκευτικό κτίσμα της πόλης. Είναι μολυβδοσκέπαστος και σύμφωνα με τον ιστορικό Στ. Θωμόπουλο οι πρώτες σφαίρες κατά των Τούρκων το 1821 κατασκευάστηκαν από το μολύβι του (τότε) τζαμιού.
Η Βυζαντινή αρχιτεκτονική, χρησιμοποιεί τον τρούλο ως ένδειξη ταπεινότητας έναντι του Θείου σε αντιδιαστολή με τις αιχμηρές κορυφές των Γοτθικών ναών ή τις αρμονικές στέγες των θρησκειών της άπω ανατολής, οι οποίες ξεκινούν μεν αιχμηρές αλλά καταλήγουν παράλληλα με το έδαφος.
Πολλά μπορούμε να γράψουμε και ακόμα περισσότερα να αναλύσουμε και με την πρώτη ευκαιρία θα ήθελα να επεκταθώ.
Ωστόσο για την ώρα μία “δύσκολη” οπτική γωνία του ναού (σημερινή φωτογραφία) όπου η στιγμή ένωσε τη Σελήνη, τα πετούμενα και την αιχμή του κάγκελου -στο κάτω μέρος- μαζί με τους τρούλους.
