Το ζήτημα των Γερμανικών επανορθώσεων αποτελεί μία τεράστια γελοιότητα. Η Ελλάδα το θυμάται κάθε φορά καθαρά για πολιτικάντικους σαχλούς λόγους και ξαφνικά όλοι ομονοούν μη χάσουν από πατριωτική ανεπάρκεια.
Το ζήτημα έχει κλείσει προ πολλού και το γνωρίζουν όλοι, αλλά οι πολιτικάντηδες συνεχίζουν ακάθεκτοι.
Η Γερμανία μπορεί να καταστράφηκε μετά τον Β’ ΠΠ, αλλά προηγουμένως πρόλαβε να τον καταληστεύσει. Η εκπληκτική οικονομική της άνοδος μετά τη Ναζιστική λαίλαπα δεν ήταν θαύμα, όπως παρουσιάστηκε, αλλά καθαρό προϊόν ληστείας ακραίας μορφής.
Ωστόσο όλα τα πράγματα έχουν και μία συγκεκριμένη ώρα κατά την οποίαν διεκδικούνται και δεν νοείται κάθε λίγο και λιγάκι η Ελλάδα να θυμάται μία ιστορία, την οποίαν έχει “τακτοποιήσει” προ πολλού και με δική της συμφωνία.
Αλλά ας υποθέσουμε πως κάτι ανάλογο ισχύει. Προηγουμένως ας προβεί στις πολεμικές επανορθώσεις των Ελλήνων πατριωτών από τους προδότες συνεργάτες των Ναζί, ας διεκδικήσει από την Τουρκία για το πογκρόμ του 1955 και την εισβολή στην Κύπρο εκείνα, τα οποία οφείλει να απαιτήσει και ας εξαφανίσει το τεράστιο ποσοστό των εγχώριων νοσταλγών του Χίτλερ.
Ας τα κάνει πρώτα αυτά και κατόπιν ας διεκδικήσει και πολεμικές επανορθώσεις και για τη δράση του Δαρείου από την περίοδο των Περσικών πολέμων.
